Charles Baudelaire
Muza sprzedajna
Aby codzienny chleb twój zdobyć ciężką pracą,
Jak biedne dziecko chóru, kadzielnicę trzymasz,
I śpiewasz...
Twórczość
powieść psychologiczna
powieść fantastyczna
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Ballada
Baśń
Dialog
Dramat
Dramat romantyczny
Dramat szekspirowski
Dramat współczesny
Epika
Epos
Esej
Felieton
Gawęda
Legenda
Liryka
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat heroikomiczny
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść dworna
Powieść epistolarna
powieść historyczna
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
Praca naukowa
Reportaż
Rozprawa
Rozprawa polityczna
Tragedia
Traktat
Wiersz
Wacław Berent
Ozimina
Cofnął się, okrągłymi oczami przerażenia widząc, jak przez próg przestępuje ktoś, spod czyjego kapelusza spływa...
Wacław Berent
Ozimina
Wśród opieszałych po bramach bab i Żydków ruchliwych na ulicy wszczął się tymczasem jakiś nagły...
Wacław Berent
Próchno
Gdy wracał do domu, gniewał go ścisk na ulicach, zmuszający do wolnych, ślimaczych prawie...
Wacław Berent
Próchno
Lecz oto pada pierwsze klaśnięcie jak strzał — oklaski bić zaczęły gradem o pułap, toczyły się...
Wacław Berent
Próchno
„Ludzi, jak najwięcej ludzi!” — wołało coś w Jelskym — ruchu, życia, gwaru ulicznego. Ten młyn miejskiego...
Wacław Berent
Próchno
Nagle, tam za wielkimi szybami kawiarni coś szarpnęło jakby miejskim pogwarem; zadrgało w powietrzu, zadudniło...
Wacław Berent
Próchno
— Prawda, prawda — posłaniec. Przyszedłeś obełgać?!… No, mów, mów! Biłeś się, gdzie nie było potrzeba i...
Wacław Berent
Próchno
Tyś powinien był unikać kobiet, życia, ludzi; wielkich miast, bo tylko w rojnych tłumach...
Wacław Berent
Próchno
— To podnieca, budzi, dodaje sił. My musimy mieć coś takiego, coby nas ciągle naprzód pchało...
Motyw: Tłum
Jego synonimy to: masa, motłoch, tłuszcza. Tłum to twór przerażający dla wielu (np. myślicieli i poetów), innych zaś zachwycający swą siłą; stanowi ważny temat XIX i XX wieku. Znajdziemy refleksje na temat tłumu i u Norwida, i w Nie-Boskiej komedii Krasińskiego; dużo (i z odrazą) pisze o tłumie Kasprowicz.
