Taras Szewczenko
Hajdamacy
Tylko nie zaśnij gdzie tam w rowie,
A narąb drew i sieczki skraj!
A prędzej...
ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Twórczość
powieść psychologiczna
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Bajka
Baśń
Dramat
Dramat romantyczny
Dramat szekspirowski
Epika
Epos
Esej
Felieton
Gawęda
Kazanie
Legenda
Liryka
nie dotyczy
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Pieśń
Poemat
Poemat dygresyjny
Poemat heroikomiczny
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść historyczna
powieść obyczajowa
powieść przygodowa
Przypowieść
Reportaż
Różne
Rozprawa
Tragedia
Traktat
Wiersz
Torquato Tasso
Jerozolima wyzwolona
Pierwszy wodzowie idą nogą bosą,
Co widząc drudzy, także też czynili;
Y kit, y pierza...
Jean Webster
Tajemniczy opiekun
Wścieka mnie po prostu widok ludzi wiecznie wzdychających, przewracających oczami i powtarzających z poddaniem: „Może...
Stanisław Wyspiański
Klątwa
Oczyść mą duszę, Święty Boże,
ku Tobie serce wznoszę;
prawie Twa Siła Zło przemoże,
ulitowania...
Kazimiera Zawistowska
Magdalena
O nie patrz na mnie!… Jam pełna lęku…
Z amforą wonnych olei w ręku
Idę...
Motyw: Pokora
Pokora to cnota tych, którzy potrafili wyrzec się pychy i przyrodzonego człowiekowi egoizmu. Najczęściej znajdziemy ją w wizerunkach chrześcijańskich świętych (św. Aleksy) albo z woli poety „aspirujących” do tej roli (ksiądz Piotr, ksiądz Robak). Poza tym pokora jest podstawową cnotą „maluczkich” — ludzi prostych. Jako cnota i wartość zarazem, pokora pojawia się również w innych kontekstach światopoglądowych.
