Nawzajem dali sobie dłońmi znaki, których nikt dokładnie nie zrozumiał, lecz których niezbędność każdy głęboko...
Samotny więc stałem w kącie pokładu i patrzyłem na morze, które wzbierało szafirową falą, spienioną...
![[Taka cisza w ogrodzie, że się jej nie oprze...]](/media/book/cover_clean/laka-w-malinowym-chrosniaku-taka-cisza-w-ogrodzie_xNFx0wG.jpg)
![[Ty pierwej mgły dosięgasz, ja za tobą w ślady...]](/media/book/cover_clean/laka-w-malinowym-chrosniaku-ty-pierwiej-mgly-dosiegasz_HaGMMhY.jpg)
Poprzedza wszelki dźwięk, jest integralną częścią muzyki. Wiele z niej się może wyłonić. Stanowi moment pewnego zatrzymania, pauzy w działaniu, często jednak przynosi niepokój. Słynna jest szczególnie ta, która następuje przed burzą. Motyw został wykorzystany m.in. przy opracowaniu Stepów Akermańskich Mickiewicza. Autorzy piszą o ciszy dość często: spotkamy ją w poezji Kasprowicza, u Mickiewicza w Panu Tadeuszu, w Nad Niemnem Orzeszkowej.
