Tomik poezji z 1902 roku autorstwa Tadeusza Micińskiego, mistyka zwanego „poetą-magiem” i „czcicielem tajemnic”.
„W mroku gwiazd” to jedyny zbiór wierszy w dorobku literackim Micińskiego. Składa się on z kilku cyklów, wśród których można wyróżnić m.in. „Noce polarne”, „Zatokę tęcz” czy „Białe róże krwi”. Mimo tego podziału, utwory Micińskiego wykazują pewne wspólne cechy charakterystyczne: tajemniczość, brak jednoznaczności, mroczny nastrój, olbrzymi ładunek emocjonalny. Bohaterowie wierszy cierpią, przeżywają rozterki, są przestraszeni i osamotnieni w walce z własnymi myślami i problemami. Czytając te teksty ma się wrażenie ciągłego balansowania na granicy dobra i zła, co sprawia, że odbiera się je jako demoniczne, chwilami przerażające. Z pewnością dlatego tomik został początkowo potraktowany z dystansem i dopiero z czasem dostrzeżono jego wielką wartość artystyczną.
