Spis treści

Bolesław LeśmianŁąkaWyszło z boru…

Wyszło z boru ślepawe, zjesieniałe zmrocze,

Spłodzone samo przez się w sennej bezzadumie.

Nieoswojone z niebem patrzy w podobłoczne

I węszy świat, którego nie zna, nie rozumie.

TruciznaSwym cielskiem kostropatym [1] kąpie się w kałuży,

Co nęci, jak ożywczych jadów pełna misa,

Czołgliwymi mackami krew z kwiatów wysysa

I ciekliną [2] swych mętów po ziemi się smuży [3].

ZwierzęZwierzę, co trwać nie zdoła zbyt długo na świecie,

Bo wszystko wokół tchnieniem zatruwa i gasi,

Lecz, gdy ty białą dłonią głaszczesz je po grzbiecie,

Ono, mrucząc, do stóp twych korzy się i łasi.

kostropaty — szorstki, obfity w nierówności. [przypis edytorski]

cieklina (neol.) — coś, co cieknie. [przypis edytorski]

smużyć się (neol.) — zostawiać za sobą smugę. [przypis edytorski]