- Ur.
-
19 kwietnia 1832
w
Madrycie
- Zm.
-
14 września 1916
w
Madrycie
- Najważniejsze dzieła:
-
Galeotto
(1881)
Hiszpański inżynier i matematyk, dramaturg, polityk konserwatywny. Syn profesora filologii klasycznej, dzieciństwo spędził w Murcji. W wieku 14 lat przeniósł się do Madrytu, gdzie ukończył szkołę średnią i podjął studia na politechnice; w wieku 20 lat uzyskał dyplom inżyniera budownictwa. Po przeprowadzce do Almerii i Granady podjął pracę jako wykładowca matematyki i fizyki. W roku 1864, mając 32 lata, został wybrany członkiem Królewskiej Akademii Nauk Ścisłych. W swojej karierze naukowca i nauczyciela opublikował wiele prac z zakresu matematyki i fizyki matematycznej, jest uważany za największego hiszpańskiego matematyka XIX wieku.
W roku 1868, kiedy obalono monarchię, zrezygnował z posady profesorskiej na rzecz zaproponowanego mu stanowiska w rządzie rewolucyjnym. Został mianowany dyrektorem generalnym robót publicznych, następnie ministrem robót publicznych (1870 i 1872) oraz ministrem finansów (1872-73, 1874). Po restauracji Burbonów odszedł z polityki, aby poświęcić się literaturze. W 1905 roku powrócił ponownie na urząd ministra finansów.
W 1865 roku rozpoczął działalność literacką sztuką La Hija natural (Córka naturalna), choć wówczas jej nie wydał. Debiutował dopiero w roku 1874, w wieku 42 lat, sztuką El libro talonario (Książeczka czekowa), uważaną za początek jego twórczości jako dramaturga. Był autorem bardzo płodnym, napisał ponad 60 sztuk teatralnych, zyskując dzięki przekładom i adaptacjom wielką popularność w całej Europie. W swoich dramatach kontynuował tradycje klasycznego teatru hiszpańskiego, koncentrując się na konfliktach moralnych związanych z powinnościami: wiernością małżeńską, honorem, rycerskością. W późniejszych jego sztukach zauważalne są wpływy twórczości Henrika Ibsena.
Jego najsłynniejsza sztuka to napisany białym wierszem neoromantyczny melodramat El gran Galeoto (1881), którego polska adaptacja, stworzona na bazie niemieckiej przeróbki, ukazała się pod tytułem Galeotto.
W roku 1896 został wybrany członkiem Hiszpańskiej Akademii Królewskiej. W roku 1904 wraz z prowansalskim poetą Frédérikiem Mistralem otrzymał literacką Nagrodę Nobla, przyznaną mu za „liczne zasługi dla odrodzenia tradycji hiszpańskiego dramatu”. Stał się tym samym pierwszym Hiszpanem, który otrzymał Nagrodę Nobla.
