Form: Liryka,
motif: Zmartwychwstanie

Liryka X

Zmartwychwstanie X

Jak mogły wstąpić w te anielskie szranki?
Wiedz, one z ciał swych wyszły nie poganki...
↓ Expand fragment ↓
Jak mogły wstąpić w te anielskie szranki?
Wiedz, one z ciał swych wyszły nie poganki,
Jak mniemasz, ale z wiarą chrześcijanki:
Ta, że krzyżowa ofiara się zbliża,
Druga, że triumf wypełnił się krzyża.
Jedna piekielnych wystąpiła żarów,
Skąd nikt nie wraca do dobrych zamiarów,
W kość się i ciało ubrała z kolei,
Co było żywej zapłatą nadziei.
Żywej nadziei taka moc i siła,
Że wprost u Boga łaskę wymodliła,
Aby ją wskrzesić i wstrząsnąć jej wolę,
By mogła z siebie zdjąć grzechu niewolę.
Dusza ta wchodząc w ciała klatkę starą,
Krótko w niej żyła, oświecona wiarą,
Ogniem miłości i żądzą zasługi
Tak zapłonęła, że przy śmierci drugiej
Stała się godną tych niebieskich godów.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Wyją sępy lub anieli
Poeto! co ci się stało
Łazarz wstępuje na schody
Zamiast opuścić...
↓ Expand fragment ↓
Wyją sępy lub anieli
Poeto! co ci się stało
Łazarz wstępuje na schody
Zamiast opuścić mogiłę
Żegnajcie o korowody
W młode lata pewnie żyłem
↑ Hide fragment ↑
Guillaume Apollinaire, (Nim próg przestąpiłem celi...)
I zmartwychwstaniesz jak Bóg z grobu
z huraganowym tchem u skroni,
ramiona ziemi się przed...
↓ Expand fragment ↓
I zmartwychwstaniesz jak Bóg z grobu
z huraganowym tchem u skroni,
ramiona ziemi się przed tobą
otworzą. Ludu mój! Do broni!
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Byłeś jak wielkie, stare drzewo...)
Ale z nich są anioły-mściciele, co głosy
takie w górę uniosą, że zbieleją włosy,
i...
↓ Expand fragment ↓
Ale z nich są anioły-mściciele, co głosy
takie w górę uniosą, że zbieleją włosy,
i nim w topór z ołowiu zmienią się i runą,
będą oczom podobne boskim — stu piorunom,
będą wtedy krążące, pozbierane z ust,
z ust skarżących jak płomień i ognisty nóż,
a maluczcy, co niosą krzyż zwalony na nich,
wstaną w blasku. A straszne będzie zmartwychwstanie.
Wstaną w Bogu. A straszny będzie ten czas kary,
kiedy kora bez duszy wybuchnie pożarem
i pozostanie popiół, jeno garść popiołu,
jako ślad tych, co skradli lok złoty — aniołom.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, (Świat - kryształowa kula...)
A potem w dom uderza i na ścianach drgną
rogi i płaskie czaszki zaprzedane snom...
↓ Expand fragment ↓
A potem w dom uderza i na ścianach drgną
rogi i płaskie czaszki zaprzedane snom,
a tętent kopyt cichy wzejdzie i w księżycu
jak w drętwej palmie blasku odchodzą powoli
widma ciał przywróconych, w zamyśleniu rycząc;
i szron strącają lekko z krzaków, a przed nimi —
— On sypiący iskrami, które gasnąc syczą
jak wiatr, co po zwycięstwie powraca do ziemi.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Trofea
W mistyczny zmierzch, przez róże i błękity senne,
Niby łkanie przeciągłe, żegnaniem brzemienne,
Zamienimy jedynej...
↓ Expand fragment ↓
W mistyczny zmierzch, przez róże i błękity senne,
Niby łkanie przeciągłe, żegnaniem brzemienne,
Zamienimy jedynej błyskawicy lśnienie…
A potem drzwi otworzy lekka dłoń anioła,
Co radosny i wierny do życia powoła
Zamącone zwierciadła i martwe płomienie.
↑ Hide fragment ↑
Charles Baudelaire, Śmierć kochanków
Gdzie Magowie? — „Odeszli. Badacze ich cienia
Głoszą, że wraz z kadzidłem i mirrą, i złotem...
↓ Expand fragment ↓
Gdzie Magowie? — „Odeszli. Badacze ich cienia
Głoszą, że wraz z kadzidłem i mirrą, i złotem
W kurz się marny rozwiali pod tej karczmy płotem,
Gdzie droga w nicość skręca. Tyle — ich istnienia”.
Gdzie Maryja? — „Mów o Niej z niebem lub mogiłą.
Nikt nie wie — i nikt dzisiaj nie odpowie tobie”.
A gdzie Bóg? — „Już od dawna pochowany w grobie,
Już szepcą, że go nigdy na świecie nie było!” —
A gdzie jest Magdalena? — „Zapatrzona w zgony
Przemilczała ból hańby, gdym ją kopnął nogą.
Wracaj tam, skąd przychodzisz — ty śmiesznie spóźniony!”
Nie mam po co i nie mam powrócić do kogo!
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, W nicość śniąca się droga (cykl), Betleem
Ty — ciał znawca. Zbudź trupa. Daj mu pląs i dreszcze.
Niech ciało samo siebie przeżyje...
↓ Expand fragment ↓
Ty — ciał znawca. Zbudź trupa. Daj mu pląs i dreszcze.
Niech ciało samo siebie przeżyje raz jeszcze.
I niech święty Makary, gdy noc minie pusta,
Pokocha w ustach zmarłej nie tylko te usta.
Azaradel zaklinająco wyciąga dłonie nad trupem dziewczyny.
AZARADEL
Twarzyczko, zaniedbana w śmiertelnym uboczu,
Miej wiarę w siebie samą i w mus moich oczu.
Noc mi dała w ciemnościach zatajony urząd,
Bym się życia dobudził w zamarciu twych nóżąt.
Zbudźcie się, dłonie, zziębłe od lęku i chłodu —
Zbudźcie się, piersi, śmiercią zniszczone za młodu.
Zbudźcie się, usta, troską zbielałe nieżywą, —
By dać innym swych pieszczot ciepłotę i lgniwo.
I ty zbudź się, dziewczyno — ty sama, prócz ciała —
Prócz ust, dłoni i piersi — byś wszystka istniała!
Dziewczyna otwiera oczy. Amazarak i Azaradel, unosząc się w powietrze, znikają w głębi mroku. W miejscu ich zniknięcia ukazuje się drobna, jak zabawka, łódź ze świetlistego złota i, płynąc gdziekolwiek, gaśnie w punkcie nieokreślonym; jakby dobiła do brzegu, gdzie istota łodzi staje się zbyteczna. Piersi dziewczyny wzdymają się najpierw próbnym, a potem coraz pewniejszym oddechem. Przez otwór grobowca przenika blada smuga świtu. Makary budzi się, nasłuchuje i zrywa się nagle na równe nogi.
MAKARY
Żyjesz?
DZIEWCZYNA
Żyję… wbrew życiu. Coś mi się wspomina…
MAKARY
A co robisz w grobowcu?
DZIEWCZYNA
Cierpię.
MAKARY
Moja wina,
Żem się w piersi zawczasu życia nie dosłuchał.
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Dziejba leśna (tomik), Dziejba leśna
Raz ożyła… raz drugi ożyć jeszcze może…
Pójdę w ślad, by ku Tobie nawrócić ją...
↓ Expand fragment ↓
Raz ożyła… raz drugi ożyć jeszcze może…
Pójdę w ślad, by ku Tobie nawrócić ją, Boże!
Podnosi piłkę.
Piłkę oddam, jeżeli obudzić się zdoła.
AMAZARAK
Zdarza się w mgle pozgonnej złocistość wesoła.
Zabawicie się w piłkę! Gwiazdy wam poświecą…
Trzeba tylko tak rzucać, jakby była nieco
Inna, niż jest… Bo zresztą nawet śmierci brama
Zawsze inna i nigdy nie bywa ta sama.
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Dziejba leśna (tomik), Dziejba leśna
W czas zmartwychwstania Boża moc
Trafi na opór nagłych zdarzeń.
Nie wszystko stanie się w...
↓ Expand fragment ↓
W czas zmartwychwstania Boża moc
Trafi na opór nagłych zdarzeń.
Nie wszystko stanie się w tę noc
Według niebieskich wyobrażeń.
Są takie gardła, których zew
Umilkł w mogile — bezpowrotnie.
Jest taka krew — przelana krew,
Której nie przelał nikt — dwukrotnie.
Jest takie próchno, co już dość
Zaznało zgrozy w swym konaniu!
Jest taka dumna w ziemi kość,
Co się sprzeciwi — zmartwychwstaniu!
I cóż, że surma w niebie gra,
By nowym bytem — świat odurzyć?
Nie każdy śmiech się zbudzić da!
Nie każda łza się da powtórzyć!
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, Spojrzystość (cykl), W czas zmartwychwstania

Form: Liryka

No description.

Motif: Zmartwychwstanie

Najbardziej fundamentalne pragnienie związane jest z przezwyciężeniem śmierci, jako powszechnego prawa, będącego najdotkliwszym ograniczeniem kondycji ludzkiej; symbolem takiego przezwyciężenia jest Chrystus.

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail.

Form: Liryka,motif: Zmartwychwstanie

AZARADEL

MAKARY

DZIEWCZYNA

MAKARY

DZIEWCZYNA

MAKARY

AMAZARAK

Form: Liryka

Motif: Zmartwychwstanie

Form: Liryka,
motif: Zmartwychwstanie