- Ur.
- 15 lipca 1854 w Radomiu
- Zm.
- 8 października 1929 w Krakowie
- Najważniejsze dzieła:
- Wigilia na Syberii (1892), Melancholia (1890-1894), Błędne koło (1895-7), Thanatos (1898-99), Śmierć (1902), Hamlet polski – portret Aleksandra Wielopolskiego (1903), Autoportret w zbroi (1914), Śmierć Ellenai (1906-7), Siła źródła (Zatruta studnia) (1914)
Malarz, najważniejszy przedstawiciel symbolizmu w sztuce polskiej, ojciec Rafała Malczewskiego. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Jana Matejki, później – w paryskiej École des Beaux Arts i w Académie Suisse. Podróżował do Włoch i Monachium. Od 1886 roku mieszkał i pracował w Krakowie, z wyjątkiem okresu I wojny światowej, który spędził w Wiedniu. Został profesorem krakowskiej Szkoły Sztuk Plastycznych, a w późniejszych latach rektorem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, prowadził także niezależną szkołę rysunkową. Angażował się w instytucjonalne życie artystyczne: był członkiem Towarzystwa Sztuka, grupy Zero, wiedeńskiego stowarzyszenia Secesja i działał w krakowskim Towarzystwie Sztuk Pięknych. W jego twórczości odniesienia do Biblii, mitologii, baśni, historii splatają się w jedno. Ważną grupą obrazów Malczewskiego są płótna odnoszące się do losów narodu polskiego po powstaniu styczniowym i przedstawiające zesłańców syberyjskich . W innych dziełach Malczewski podejmuje uniwersalne pytania o przemijanie, śmierć i przeznaczenie, stosując różne figury kobiecych postaci: aniołów śmierci, demonów, muz. Malarz zostawił także po sobie bogaty zbiór portretów, w tym imponujące autoportrety, malowane w różnych strojach i sceneriach, studia nad własną fizjonomią i osobowością.
