- Ur.
- przed 26 grudnia 1784 w Warszawie
- Zm.
- 31 marca 1832 w Warszawie
- Najważniejsze dzieła:
- Edyp i Antygona (1828), Gniew Saula na Dawida (1812-1819), Parys w czapce frygijskiej (ok. 1813-14), Portret Ludwika Osińskiego w stroju wolnomularskim (ok. 1820), Portret Karola Brodowskiego (ok. 1815)
Antoni Brodowski łączył początki życia artystycznego z pracą urzędnika. Pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości i jednocześnie kształcił się na stypendiach w Paryżu. Najważniejszym doświadczeniem była dla niego nauka w pracowni Jacquesa Luis Davida, słynnego francuskiego klasycysty. Po sukcesie na wystawie w 1820 roku został profesorem malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Doprowadził do reformy systemu nauczania w pracowniach, m.in. wprowadził rysunek z żywego modela. Był autorem monumentalnych kompozycji o tematyce religijnej, mitologicznej oraz doskonałym portrecistą. Jego płótna charakteryzuje doskonały rysunek, wyważona kompozycja, statyczne, niemal teatralne pozy przedstawionych postaci, antyczny strój.
