Władysław Anczyc
Marsz strzelców
Chcesz zdurzyć nas, oszukać chcesz nas carze,
Plujem ci w twarz za morze twoich łask...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Naokoło wszyscy mówili carowi: będzie to, co zechcesz.
A on nie chciał mocno niczego. Raczej...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Gdybyście nie byli wy pany, gdyby się tam poruszyła masa siermiężna, to może by i...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Po co zabijać Aleksandra II?
Car żyje nie w nim.
On żyje w naszej myśli...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Myszkin był synem chłopki i żołnierza. Sam był żołnierzem. Któryś z jego przełożonych zwrócił na...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Aleksander Drugi nie rozumie Rosji, nie rozumie ludu, stał się wrogiem i katem myśli. Ja...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Otaczają ciebie, carze, mocne ściany, otaczają cię roty zbrojne, broni dostępu ludzki mur. Przeciwko prawdzie...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Carze, carze — podnoszą się ręce w kajdanach, gdy ten człowiek mówi. Świadectwo dają jego wierze...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Mówił, jak mógł był zabić cesarza w pałacu we własnym gabinecie. Był zatrudniony jako stolarz...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Czy można dziwić się, że nie drżało ramię Żelabowa? Czy nie miał prawa mówić on...
Motyw: Car
W polskiej literaturze, szczególnie tej z okresu romantyzmu, zmitologizowana postać cara stanowi uosobienie wroga Polski (por. Psalmy Przyszłości Krasińskiego) oraz synonim tyrana (por. ,,kłótnię" Konrada z Bogiem w trzeciej części Dziadów Mickiewicza). Car stał się wcieleniem tego, co w Rosji złe, imperialne i przeciwne wolności. Często przy tym przeciwstawiano cara rosyjskiemu ludowi.
