- Cierpienie: 1
- Cisza: 1 2
- Dziecko: 1 2 3
- Grób: 1 2 3
- Matka: 1
- Miasto: 1 2
- Powstanie: 1
- Ruiny: 1 2
- Śmierć: 1
- Śmierć bohaterska: 1 2
- Warszawa: 1
- Wspomnienia: 1
- Żołnierz: 1
Ujednolicono zapis daty z innymi wierszami autorki. Wprowadzono modernizacje: Z pod > Spod, Z dala > Z dala; swem > swym.
Poprawiono błąd źródła: Z nędzy jej krwawych poczynać i zadum > Z nędzy jej krwawych poczynań i zadum.
Maria WięckowskaPamięci córki
1
Dzwoni ci cisza ruin i bezludzia,
Dzwoni ci cisza miasta, zatrzymanego w pełni życia biegu,
Po ciężkim żywota i walki trudzie.
5
Dzwoni i otula twoją mogiłę
Wiatru ciche westchnienie
Traw współczujący poszum,
Kołyszą i opłakują swe krótkie istnienie,
Drwiąc z pychy ludzkiej, jej wobec losu bezsiły
10 Z nędzy jej krwawych poczynań i zadum.
Otula Cię cisza zgliszcz i ruin
Otula Cię cisza bratnich mogił
Tych, co bez strachu szło tworzyć z ciał swych szańce
15Tych, co zerwać śmieli kagańce
Na dusze im zarzucone gwałtem i zbrodnią
Tych, co bronili wolności pochodnie,
I tych co bronili duszy ludzkiej świątyń.
Otula Cię cisza zgliszcz i ruin
20 Jęczy domów zburzonych skarga niema
Otula Cię cisza bratnich mogił
Spod kurhanów i gór cegieł i kamienia
Wymownych świadków ludzkości spodlenia
Skrzywienia tragicznego ludzkości kolein
25 I twego również przedwczesnego skonu.
Śmierć, Śmierć bohaterska, Ruiny, Miasto, Warszawa, Powstanie, Grób, Dziecko, ŻołnierzZnikły drzewa, ogrody, ulice,
Legły jako towarzysze broni
Zwaliły się domy wywrócone na nice
Wszystko runęło coś kochała w swym życiu
30 Legło, jak Ty
I Twoich lat piętnaście
Z dala na wygnaniu łzy roni
Skrzętnie, zbierając o tobie wspomnień garście
35 Dzwoni ci cisza jej bólu i łzy.