5647 free readings you have right to
Zazdroszczę nieraz tym, co w grobach leżą,Owianych trawy szeleszczącą ciszą: Dusze ich, rozbrat wziąwszy...
Zazdroszczę nieraz tym, co w grobach leżą,Owianych trawy szeleszczącą ciszą: Dusze ich, rozbrat wziąwszy z ciał odzieżą,Jęków ziemskiego bólu już nie słyszą.Na lotnych skrzydłach wielki przestwór mierzą,Melodiami sfer wonnymi dyszą;W twarz zórz i słońca zapatrzone świeżą,W promiennych blaskach pyłem blasków wiszą.A tylko czasem schodzą na mogiły,Oblane światła miesięcznego falą,Cicho po trawie aksamitnej depcą I dla tych bytów, co, stargawszy siłyW przebojach z życiem, na swój los się żalą,Melancholijną pieśń ukojeń szepcą.
Jan Kasprowicz, W ciemności schodzi moja dusza, III (Zazdroszczę nieraz tym, co w grobach leżą...)
Nachyla ku mnie bladą skroń,Źrenicą wabi ciemną,Zamyka w uścisk, ach! i światZamyka...
Nachyla ku mnie bladą skroń,Źrenicą wabi ciemną,Zamyka w uścisk, ach! i światZamyka razem ze mną.
Jan Kasprowicz, W ciemności schodzi moja dusza, I (Wierzyłem zawsze w światła moc...)
Loading