Sonety odeskie

czytaj online

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.pdf

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.epub

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

.mobi

Sonety odeskie to cykl 22 sonetów Adama Mickiewicza napisanych w latach 1825–1826 razem z Sonetami krymskimi pod wspólną nazwą Sonety. Cykl porusza tematykę miłości w różnych jej aspektach, od miłości idealnej i romantycznej, po miłość fizyczną.

Adam Mickiewicz był poetą, filozofem, wykładowcą akademickim, tłumaczem, działaczem politycznym i religijnym, dowódcą wojskowym. Jeden z trzech największych poetów zarówno polskiego romantyzmu, jak i literatury polskiej i jeden z twórców dramatu romantycznego, autor ballad, powieści poetyckich, dramatów. Napisał m.in epopeję narodową Pan Tadeusz oraz dramat Dziady. Jest uznawany za narodowego poetę w trzech krajach — w Polsce, na Litwie i Białorusi.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Adam Mickiewicz

Ur.: 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka
Zm.: 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł)
Najważniejsze dzieła:: Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831)

Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy „wieszczów”). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika »Trybuna Ludów« i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad.