Przejdź do treści
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do stopki strony

Motyw Rodzina
w utworze Słówka (zbiór)

Zaledwie mama przeszła próg,
Już jej dziewczynce grzecznej
Z radosnym śmiechem legł u nóg
Braciszek...
↓ Rozwiń fragment ↓
Zaledwie mama przeszła próg,
Już jej dziewczynce grzecznej
Z radosnym śmiechem legł u nóg
Braciszek jej (cioteczny);
Ręce chłopcu drżą,
Tuli siostrę swą
I gryzie w samo uszko;
To zuchwały smyk:
Tak jak zawsze zwykł,
Schowany był pod łóżko!
Za chwilę już dzieciaki dwa
W pieszczotach słodkich toną,
Niewinny uścisk długo trwa,
Oczęta żarem płoną;
Coś skrzypnęło… ach!
Cóż za straszny strach,
Serduszko bije mocno;
Już się robi świt —
«Adasiu… mnie wstyd…
Oddaj koszulkę nocną…»
Różane ciałko drży jak liść —
«…Adasiu, tak nie można…
Ja muszę przecie za mąż iść,
Ja muszę być ostrożna!
Przecie dobrze wiesz,
Że bym chciała też,
Oddałabym ci wszystko…
Ale potem cóż…?
Chyba umrzeć już —
Albo… zostać… artystką…»
Niedługo słychać ranny gwar,
Dzieweczka śpi już sama;
Kneipowskiej kawki niosąc war,
W drzwi wchodzi dobra mama.
Wlepia tkliwy wzrok:
Dziś szesnasty rok
Zaczyna drogie dziecię!
«Co by tu…? ach, wiem!
Waniliowy krem:
Nic tak nie lubi w świecie…»
↑ Zwiń fragment ↑
Tadeusz Boy-Żeleński, Słówka (zbiór), Piosenki ,,Zielonego Balonika", Dobra mama

Ładowanie