- Ur.
- 20 października 1866 w Wiedniu
- Zm.
- 11 lutego 1938 w Milanówku
- Najważniejsze dzieła:
- O tak zwanych prawdach względnych, O czynnościach i wytworach, Zasadnicze pojęcia dydaktyki i logiki, O psychologii: jej przedmiocie, zadaniach, metodzie, stosunku do innych nauk i o jej rozwoju, O dostojeństwie Uniwersytetu, O filozofii średniowiecznej: wykładów sześć.
Polski filozof i psycholog, twórca lwowsko-warszawskiej szkoły filozofii.
Wychowywał się w Wiedniu, ukończył prestiżowe gimnazjum Theresianum, kształcące przyszłych urzędników państwowych. Studiował w Wiedniu na Wydziale Filozoficznym, jego zainteresowania obejmowały również matematykę, fizykę i literaturę starożytną. Jego praca doktorska Idee und Perception (Wyobrażenia i pojęcia, 1891) dotyczyła myśli Kartezjusza, a rozprawa habilitacyjna Zur Lehre vom Inhalt und Gegenstand der Vorstellungen (O treści i przedmiocie przedstawień, 1895) została uznana za ważną dla europejskiej filozofii i wpłynęła m.in. na prace Edmunda Husserla.
W 1895 r. uczony przeniósł się na Uniwersytet Lwowski. Jego wykłady były bardzo popularne. W latach pierwszej wojny światowej pełnił funkcję rektora.
Profesor był pierwszym przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz założycielem i redaktorem naczelnym kwartalnika „Ruch Filozoficzny".
Do jego uczniów zalicza się nie tylko wielu wybitnych znawców filozofii, jak Kazimierz Ajdukiewicz, Tadeusz Kotarbiński czy Władysław Tatarkiewicz, ale i późniejszych profesorów z innych dziedzin, m.in. psychologa Stefana Baleya, historyka literatury Juliusza Kleinera, językoznawcę Jerzego Kuryłowicza, historyka sztuki Mieczysława Gębarowicza, a także krytyka literatury Ostapa Ortwina.
