Spis treści
interpunkcja - dodano przecinek: Drogich osób niech Cię strata, / Niech nie trwoży śmierci cień; W którymś ufność swą złożyła, / Jeszcze żyje — stary Bóg; Bohaterem — ten, co mężnie / Rzekł: mścicielem moim Pan!; dla jasności logicznej zmieniono: wróg, > wróg. («Jeszcześ Polsko nie zginęła» / Brzmi wciąż, choć się pieni wróg. / W którymś ufność swą złożyła, / Jeszcze żyje — stary Bóg.); trud. > trud, (Kto w cierpieniach, kto wśród znoju / Świętej sprawy dźwigał trud. / Niechaj wzniesie w górę czoło);
poprawiono błąd logiczny źródła: przemknął > przemkną (W oczach Jego długie lata / Jako jeden przemknął dzień)
Jeszcześ Polsko nie zginęła
«Jeszcześ Polsko nie zginęła»
Brzmi wciąż, choć się pieni wróg.
W którymś[1] ufność swą złożyła,
Jeszcze żyje — stary Bóg.
W oczach Jego długie lata
Jako jeden przemkną dzień;
Drogich osób niech Cię strata,
Niech nie trwoży śmierci cień.
KaraBóg na wrogów ześle karę,
10Co nad liczbę dręczą Was!
Kto najświętsze zgwałcił prawa
I zbrodniczy dzielił plon:
Tego pomsta rychło krwawa
Przed odwieczny pozwie tron.
PatriotaŚmierć bohaterskaKto się w świętym stawił boju
Za ołtarze, kraj i lud,
Kto w cierpieniach, kto wśród znoju
Świętej sprawy dźwigał trud,
Niechaj wzniesie w górę czoło,
20Które wrogów gnębił gniew,
Bo ot wschodzi już wokoło
Z krwi męczeńskiej nowy siew.
BohaterstwoBohaterem — kto orężnie
Z wrogiem bieży w krwawy tan;
25Bohaterem — ten, co mężnie
Rzekł: mścicielem moim Pan!
PolakJuż się jasny przedświt zbliża
Wzorem ludów zna Cię świat,
Bohaterze wiary, krzyża
30I ofiaro strasznych zdrad.
Duchy przodków z fal błękitów,
Już ku Tobie w wieńcach mkną,
Już powstają z Karpat szczytów,
Widzę świetną przyszłość Twą.
Sława, Ojczyzna, Odrodzenie, NadziejaDawna sławo, coś się zćmiła[2],
W Sobieskiego[3] ślady spiesz,
Jeszcześ Polsko nie zginęła,
Tylko ufaj, cierp i wierz!