- Ur.
- 8 grudnia 1864 r. w Krakowie
- Zm.
- 15 kwietnia 1926 w Warszawie
- Najważniejsze dzieła:
- Poezje 1904, Medytacje prozą 1913, Orzeł
oślepły 1913, Hymn zmartwychwstania 1918, Niedziela palm 1919,
Pamiętnik liryczny 1928, Świat kobiecy 1929
Poetka, publicystka i tłumaczka.
W twórczości lirycznej była przedstawicielką ekspresjonizmu, w jej przypadku wyrastającego z pnia pol. tradycji romantycznej (np. poemat Hafciarka z tomu Niedziela palm, nast. wersja p.t. Wieszczka, wyd. 1928). W późniejszej twórczości zwraca uwagę nurt bergsonizmu oraz wpływy pism mistyków (por. Orzeł oślepły, niektóre utwory z pośmiertnego tomu Pamiętnik liryczny). W Medytacjach z 1913 r. ujęła swoje poglądy etyczne, podejmując krytykę filozofii Nietzschego i łącząc myśl Henri Bergsona z wątkami chrześcijańskimi.
Tom Z krainy piękna obejmuje reportaże z Włoch oraz artykuły dotyczące problemu nowatorstwa w sztuce oraz estetyki ekspresjonizmu (Dialogi i Italiana). Natomiast w tomie Świat kobiecy zebrano felietony społeczno-obyczajowe. Korycka jest także autorką powieści Serce (początkowo, w 1902 r. wyd. p.t. Prawda) oraz tłumaczką poezji Émile Verhaerena (Jasne godziny).
