Motyw: Współczucie

— Dla Boga! — krzyknie Pietrzyk. — A ot królewicze!

Podeszli insi, patrzą, a jakieś rozrzewnienie, jakaś miękkość...

Król odwrócił się i już miał sądny tron opuścić, kiedy wtem Pietrzyk rzucił się ku...

Tymczasem Marysia, patrząc na poszarpane futerko poległego chomika, na jego, dawniej tak bystre, a dziś...

Ludzie prawie nadzy, osmaleni pożarem, ociekający krwią, na pół przytomni, patrzyli poprzed siebie, nie oczekując...

— Takiś sam wściekły bydlak, jak i Kulas! — wybuchnął chłopak i uciekł do izby pod pierzynę...