Autor: Awit Szubert

Studiował malarstwo w Krakowie, a następnie w Rzymie. Po śmierci starszego brata, rzeźbiarza, zaczął uczyć się fotografii w Wiedniu (m.in. w atelier L. Angerera). Brał udział w powstaniu styczniowym jako kurier. Potem zajął się fotografią portretową, początkowo w Oświęcimiu, a następnie w Krakowie. Należał do Towarzystwa Tatrzańskiego, fotografował widoki Tatr i innych polskich gór. Robienie takich zdjęć wiązało się wówczas ze zorganizowaniem wieloosobowej wyprawy, bo na miejsce trzeba było wnieść nie tylko duży i ciężki aparat fotograficzny, ale także materiały do wywoływania, wraz z przenośną ciemnią (stosowana wówczas technika kolodionowa wymagała niezwłocznego wywołania zrobionego zdjęcia). Jako pierwszy zrobił zdjęcia w kopalni soli w Wieliczce. Uwieczniał również dzieła sztuki, wykopaliska archeologiczne, a nawet preparaty anatomiczne. Jego prace były wydawane w albumach (jako heliograwiury) i przyniosły mu uznanie i nagrody.