Ur.
Zm.
Najważniejsze dzieła: Piosenki sielskie (1830), Poezje biblijne (1830), Moskale w Polsce: (1833), Wieczory pielgrzyma (1837-1845), Listy z zagranicy (1842), Towiańszczyzna wystawiona (1844)

Poeta i publicysta. W latach 20. XIX wieku, pracując w Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie, zaprzyjaźnił się z młodymi przedstawicielami nurtu romantycznego: Fryderykiem Chopinem, Maurycym Mochnackim, Bohdanem Zaleskim, Antonim Edwardem Odyńcem. Względy zdrowotne nie pozwoliły mu walczyć z bronią w ręku w powstaniu listopadowym, wspierał jednakże walczących piórem (popularność zyskała mu m.in. parafraza ,,Jeszcze Polska nie zginęła"). Do niektórych wierszy z tomu Piosenki sielskie wydanego w 1830 r. skomponowali muzykę Fryderyk Chopin i Stanisław Moniuszko, przez co zyskały rozgłos. Po upadku powstania, w 1832 r. dobrowolnie wybrał emigrację. Przebywał w Paryżu, opublikował dziennik z czasu powstania p.t. Moskale w Polsce, przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem do czasu jego przystąpienia do Koła Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Walcząc z herezją towianizmu wydał broszurę Towiańszczyzna wystawiona i aneksami objaśniona (1844). Pod koniec życia stał się obrońcą katolicyzmu, pisał utwory w duchu modlitewnym (Ołtarzyk polski) i moralistycznym (Wieczory pielgrzyma), przyjaźnił się z Cyprianem Kamilem Norwidem. Zmarł nagle na ospę w Rzymie.

Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii

Stefan Witwicki w Wikipedii