- Other:
- Aforyzm
- Akt prawny
- Anakreontyk
- Artykuł
- Artykuł naukowy
- Bajka
- Bajka ludowa
- Ballada
- Baśń
- Dedykacja
- Dialog
- Dramat
- Dramat antyczny
- Dramat historyczny
- Dramat niesceniczny
- Dramat poetycki
- Dramat romantyczny
- Dramat szekspirowski
- Dramat wierszowany
- Dramat współczesny
- Dziennik
- Epigramat
- Epopeja
- Epos
- Epos rycerski
- Epos satyryczny
- Erotyk
- Esej
- Farsa
- Felieton
- Fraszka
- Gawęda
- Gawęda szlachecka
- Humoreska
- Hymn
- Idylla
- Komedia
- Kronika
- Lament
- Legenda
- List
- Manifest
- Melodramat
- Motto
- Nowela
- Oda
- Odczyt
- Odezwa
- Opowiadanie
- Pamiętnik
- Pieśń
- Poemat
- Poemat alegoryczny
- Poemat dygresyjny
- Poemat heroikomiczny
- Poemat prozą
- Pogadanka
- Poradnik
- Powiastka filozoficzna
- Powieść
- Powieść epistolarna
- Powieść poetycka
- Praca naukowa
- Proza poetycka
- Przypowieść
- Psalm
- Publicystyka
- Reportaż podróżniczy
- Rozprawa
- Rozprawa polityczna
- Satyra
- Sielanka
- Sonet
- Tragedia
- Tragifarsa
- Traktat
- Wiersz
- Wiersz sylabotoniczny
All matching works
Spiridion Wukadinović
Author: Spiridion Wukadinović
- Ur.
- 7 marca 1870 r. w Wiedniu
- Zm.
- 25 maja 1938 r. w Krakowie
Kierownik katedry germanistyki na UJ, autor podręczników do niemieckiego, tłumacz.
Jego rodzina ze strony ojca (emerytowanego kapitana armii austro-węgierskiej) była pochodzenia serbskiego, ale sam uważał się za Niemca i obywatela austriackiego. Studiował germanistykę i anglistykę w Pradze, Berlinie i Hadze; studia ukończył w 1894. Od 1895 roku pracował w bibliotece naukowej Uniwersytetu w Grazu, w 1897 roku na własną prośbę przeniesiony do biblioteki uniwersyteckiej w Pradze, gdzie był sekretarzem, a od 1903 r. kierownikiem biblioteki. W 1907 obronił swoją pracę habilitacyjną na temat nowożytnego języka oraz literatury niem. i został docentem na Uniwersytecie Niemieckim w Pradze. W 1914 r. objął katedrę germanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; w związku z tą nominacją w ciągu trzech lat nauczył się języka polskiego. Tymczasem jednak wybuchła pierwsza wojna światowa i nowo mianowany profesor od sierpnia 1914 do września 1915, a następnie po urlopie (wykorzystanym na pracę uniwersytecką) od lipca 1916 do sierpnia 1917 roku pełnił służbę oficerską na terenie Bośni i Hercegowiny, przy granicy serbskiej. Po wojnie wrócił do obowiązków profesorskich i od listopada 1917 r. do 1932 roku kierował katedrą germanistyki na UJ. Wykształcił ponad 100 magistrów i 30 doktorów (prac doktorskich pisanych pod jego kierunkiem było blisko 50). Z czasem jego zainteresowania przesuwały się od niem. literatury współczesnej ku okresowi romantyzmu i oświecenia (dysertacja o Goethem), a także ku średniowieczu. Miał niewielu przyjaciół wśród kolegów profesorów, za to utrzymywał serdeczne stosunki ze swoimi studentami, urządzając z ich udziałem koncerty domowe (jego żona była wybitną skrzypaczką) czy odwiedzając sławną kawiarnię artystyczną w Krakowie, ,,Jamę Michalikową".
W 1932 roku, choć nie osiągnął jeszcze właściwego wieku, Wukadinović został zmuszony do przejścia na emeryturę. Zmarł w 1938 r. na anginę, kilka miesięcy po śmierci swojej ukochanej żony, Anny. Został pochowany w rodzinnym grobowcu w Opawie.