 
      
    
    
  Władysław Stanisław Reymont
Chłopi, Część druga - Zima
Dzwon zaś bił wolno, bezustannie a tak ponuro, aż strach padł na serca, że ludzie...
 
      
    
    
  Dzwon zaś bił wolno, bezustannie a tak ponuro, aż strach padł na serca, że ludzie...
 
      
    
    
  Stojali więc cierpliwie a cicho, kiej ten bór zbity w gęstwę i zasłuchany w głosy...
 
      
    
    
  Dopiero kiej przycichło, pochylił się, wyciągnął ręce i jął wielkim głosem wołać:
— Narodzie chrześcijański, Polaki...
 
      
    
    
  — Skarga tyle sprawi, że nim urząd zjedzie i zabroni, to już i pniaków nie ostanie...
 
      
    
    
  A na końcu opowiadał o królu, którego panowie la prześmiewiska chłopskim królem przezywali, że to...
 
      
    
    
  — Ciasno jest wszystkim kiej w tej sieci, bo dwory wszędzie, ze wszystkich stron, kiej te...
 
      
    
    
  Boryna, a za nim konno, wozami i piechty wysypywał się gęsty tłum kobiet, chłopów i...
 
      
    
    
  Ksiądz się uśmiechnął dobrotliwie i zaraz znowu przystanął przy kopaczach.
— Szczęść Boże w robocie!
— Boże...
 
      
    
    
  — Ptaszkami się, ścierwo, zabawiasz, co?
Porwał się, by uciekać, ale już gospodarz chycił go krótko...
 
      
    
    
  W izbie wrzało już i kotłowało się coraz bardziej, gdy Ewka z Jagustynką weszły, niosąc...
Dzięki temu motywowi mamy możliwość wskazania w utworach na postaci chłopów, charakterystyczny dla ludności wiejskiej system wartości, wzory zachowań, obyczaje, wierzenia, a także sposób współistnienia z innymi klasami społecznymi (zob. też: lud).