Motif: Piekło,
genre: Dramat poetycki

Jako miejsce potępienia wiecznego, piekło pojawia się przede wszystkim w utworach (i ich fragmentach) mających ambicje moralizatorskie (wiąże się więc z motywami dobra, zła, grzechu, szatana i służących mu pomniejszych diabłów). Bywa umiejscawiane w zaświatach, odnosząc się do życia pośmiertnego, ale zdarza się, że życie doczesne - i w związku z tym obraz świata - przedstawia się jako piekło (względnie czyściec). Piekło opisywano ze szczególną lubością w średniowieczu, na progu renesansu powstało zaś fundamentalne dzieło na ten temat: Boska Komedia Dantego. Motyw piekła nie przestał być ważny w baroku i romantyzmie, fascynował twórców okresu modernizmu (np. Kasprowicza). Natomiast we współczesności – w związku z apokaliptycznymi przeżyciami podczas dwóch wojen światowych – piekło umiejscawia się na ziemi i włącza w historię.

Najważniejsi twórcy

J. Giraudoux (Elektra), Michel de Ghelderode (Escurial), J. Zawieyski (Mąż doskonały), T. S. Eliot (Mord w katedrze), Anna Świrszczyńska (Orfeusz)

Gatunek dramatu, który rozwinął się w XX w. Charakteryzuje się swobodną kompozycją, różnorodnością odniesień stylizacyjnych i poetyckością języka. Zawiera elementy alegoryczne, metaforyczne przypowieściowe lub symboliczne. Nawiązuje do takich form dramatu jak tragedia antyczna, teatr średniowieczny, dramat romantyczny. Jego tematyka opiera się na motywach mitologicznych, biblijnych, legendowych lub historycznych.

• autor: Olga Krawczak