Motif: Kara

Other:
Dramat współczesny

Kara X

Krwi rodzicielka-ziemia
Napiła się do syta
I mord o pomstę woła
Z przesiąkłej krwią głębiny...
↓ Expand fragment ↓
Krwi rodzicielka-ziemia
Napiła się do syta
I mord o pomstę woła
Z przesiąkłej krwią głębiny.
Niedługo czeka odwet,
Wnet krzywda będzie zmyta —
Krzywdziciel dopełnił swej winy.
Gdy pękł już pas dziewiczy,
Przerwanyć on na wieki!
Chociażby wszystkie zdroje
Spłynęły jedną drogą —
Daremnie! Rąk mordercy
Wody tej wielkiej rzeki
Oczyścić już nigdy nie mogą.
↑ Hide fragment ↑
Ajschylos, Oresteja
Lecz duch twój przekorny
Omamion: nie jest siłą upór, jeśli straży
Rozsądku nie podlega! Niech...
↓ Expand fragment ↓
Lecz duch twój przekorny
Omamion: nie jest siłą upór, jeśli straży
Rozsądku nie podlega! Niech serce twe zważy,
Na jakie będziesz jeszcze wystawion wichury,
Na jaką falę cierpień, jeżeli tak z góry
Odrzucasz moją radę! Śród łyskań i gromów
Zeus strzaska tę opokę na kawały złomów,
Zaś postać twą nieszczęsną okrutnie pogrzebie
W otchłannym, pełnym mroków nieprzebytych żlebie.
A światło kiedy ujrzysz znów po długim czasie,
Wnet Zeusa pies skrzydlaty, orzeł, co się pasie
Krwi strawą, na kęs ciała twego wraz się rzuci
I będzie, nieproszony gość, w żarłocznej chuci
Codziennie się skradając, twą czarną wątrobą
Straszliwy głód swój sycił. A końca już z tobą,
Znoszącym takie męki, nie będzie dopóty,
Dopóki się nie zjawi bóg, co, twojej lutej
Męczarni pragnąc ulżyć, zejdzie w Hadu ciemnie,
W czeluścię Tartarową. To wiedząc przeze mnie,
Zastanów się! Nie zmyśla mój język, nie trwoży
Groźbami, mówi prawdę! Wszakże wardze bożej
Zeusowej kłamstwo obce; ziści się, co powie.
Więc rozważ to, roztrząśnij dobrze w swojej głowie,
Ażebyś wreszcie doszedł do myśli tej wątku,
Że upór nie powinien być panem rozsądku.
↑ Hide fragment ↑
Ajschylos, Prometeusz skowany
A mistrz mi na to: «Tak, proszę, nie myślij,
Oni już tutaj z brudem życia...
↓ Expand fragment ↓
A mistrz mi na to: «Tak, proszę, nie myślij,
Oni już tutaj z brudem życia przyszli.
Tu wiecznie będą tłuc się jak obecnie,
Tak skąpcy, jak ci, co tracili mienie;
Ci wstaną na sąd z głową pozbawioną
Włosów, a tamci z pięścią zacieśnioną.
Ci, co skąpili, i ci, co trwonili,
Za grzech ten piękny świat nieba stracili;
Patrz na ich karę, ta więcej ci powie,
Niżbym w wymownym wypowiedział słowie.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
A Centaur mówił: «Oto jak z tej strony
Strumień krwi widzisz wyraźnie zniżony,
Z drugiej...
↓ Expand fragment ↓
A Centaur mówił: «Oto jak z tej strony
Strumień krwi widzisz wyraźnie zniżony,
Z drugiej natomiast więcej cięży do dna,
Aż tam do miejsca, gdzie karania godna
Cierpi tyrania. Do tego to łoża
Pchnęła na wieczność sprawiedliwość boża
Attylę, co był jej biczem na ziemi,
Pirrusa, Seksta i tamże wraz z niemi,
Za każdym tego kipieniem łożyska,
Renierom obu z Pazzi i z Korneto,
Którzy to niegdyś w ziemskim życiu swoim
Po wielkich drogach słynęli rozbojem,
Na wieczne czasy łzy gorzkie wyciska».
Rzekł i wstecz potem szedł tym samym brodem.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Kiedy dusza dzika
Samochcąc z swojej klatki się wymyka,
Zaraz w krąg siódmy Minos ją...
↓ Expand fragment ↓
Kiedy dusza dzika
Samochcąc z swojej klatki się wymyka,
Zaraz w krąg siódmy Minos ją odsyła.
I bez wyboru jej miejsca w tym lesie
Los ją tam rzuca, gdzie ją wiatr zaniesie.
Tam i kiełkuje jako z ziarnem plewa,
Puszcza latorośl, staje się pniem drzewa;
Harpije drzewa karmiąc się liściami.
Robią mu boleść; ząb, co go bezcześci,
Otwiera przejście dla tejże boleści.
Jak innym duszom i nam by się chciało
Zebrać swe prochy rozwiane wiatrami;
Lecz nie nam w swoje ubierać się ciało,
Bo chcieć niesłusznie za życia, czy w grobie.
Mieć to, co sami odejmujem sobie.
My je przywleczem w tę puszczę żałobną,
A każde ciało zawiśnie osobno
Na drzewie swego cierpiącego cienia».
Jeszcześmy pilne dawali baczenia,
Sądząc, że pień chce mówić jakieś słowa,
Kiedy nas wrzawa zadziwiła nowa,
Jak łowca, który posłyszy trąb wrzawę,
Gdy dzik na przesmyk swój ściąga obławę
I wystrzał broni, i łowców hałasy.
Gdy zwierza ryczą, a ich rykiem lasy.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Tam gdzie siedziały nieszczęśliwe duchy.
Boleść tryskała przez oczy ich łzami,
Podnosząc ręce od ruchu...
↓ Expand fragment ↓
Tam gdzie siedziały nieszczęśliwe duchy.
Boleść tryskała przez oczy ich łzami,
Podnosząc ręce od ruchu mdlejące,
Żar odsuwały, to piaski gorące;
Jak psy w skwar letni pyskiem, to łapami
Ich kąsające opędzają muchy.
Próżno oczyma przeglądałem twarze
Okaleczałe w tym bolesnym żarze.
Nikogo w takiem zebraniu niemałem,
Nie mogłem poznać, lecz zauważałem,
Z każdego szyi zwisała kaleta,
Godłem i barwą każda rozmaita;
Ich oczy, zda się, że pasły się nimi.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Grzesznik wytykał z jamy każdej dziury
Nogi po uda, resztę jego ciała
Więziła w środku...
↓ Expand fragment ↓
Grzesznik wytykał z jamy każdej dziury
Nogi po uda, resztę jego ciała
Więziła w środku swego lochu skała.
Dwie stopy płomień przypalał jaskrawy,
Boleść tak silnie miotała nóg stawy,
Że mógłby zerwać i więzy, i sznury.
Jak napojone przedmioty oliwą
Pochwycą płomień w sam wierzch wyciągnięty,
Tak płomień sięgał ich palców od pięty.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
A ja do wodza: «Niech nie rusza kroku!
Spytaj, w tę jamę wtrącono go za...
↓ Expand fragment ↓
A ja do wodza: «Niech nie rusza kroku!
Spytaj, w tę jamę wtrącono go za co?
Znałem go, był on krewki i ladaco».
Grzesznik to słysząc, nie unikał wzroku,
Zwrócił się do mnie z twarzą obojętną,
Na której smutne wstyd wycisnął piętno.
«W takiej mię nędzy» duch przemówił potem
«Widząc, o! większym nabawiasz kłopotem
Niż gdym się z moim rozstawał żywotem.
Zadość uczynić twojej chęci muszę,
Skradłem kościelne sprzęty i ozdobę,
Winę zwalając na drugą osobę;
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Ostrzeż ode mnie dwóch najlepszych z Fano,
Andziolello i Gwido ich miano,
Że niespodziane czeka...
↓ Expand fragment ↓
Ostrzeż ode mnie dwóch najlepszych z Fano,
Andziolello i Gwido ich miano,
Że niespodziane czeka ich męczeństwo.
Gdy zmysł proroczy widzi tu niesłabo,
Wrzucą ich w morze w porcie Katoliki;
Bo od Majorki do Cypru zatoki
Neptun nie widział nigdy takiej zbrodni,
Gdzie wciąż koczują greckie rozbójniki.
Zdrajca rządzący, chociaż jednooki,
Krajem, którego duch, co za mną kroczy,
Nie chciałby nigdy widzieć w żywe oczy,
Sprosi ich w gości, zdradzi najniegodniej,
Czym ich uwolni od ślubów ofiary
Przeciw wiejącym wiatrom od Fokary».
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Gdzie był ostatni klasztor Złych Tłumoków,
Krzyki boleści, co w mej czułej duszy,
Ile ich...
↓ Expand fragment ↓
Gdzie był ostatni klasztor Złych Tłumoków,
Krzyki boleści, co w mej czułej duszy,
Ile ich było, razem się zmieniły
W żelazne strzały, tak serce raniły,
Tak, że rękoma zatykałem uszy.
W miesiącu sierpniu społem tłum zebrany
Chorych z Maremmy i Waldikijany
I co w sardyńskich szpitalach się mieści,
Dałby nam chyba obraz tych boleści.
Z jamy buchały podobne wyziewy,
Jakimi dysze zgangreniałe ciało.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło

‹‹ previous 1 2 3 4 5 6 7 8 9 … 37 38 39 40 next ››

Motif: Kara

W niektórych tekstach przedstawiony jest problem winy (grzechu, przestępstwa), której konsekwencją jest kara. Poza samymi opisami kary, znajdziemy rozmaite jej uzasadnienia: może być postrzegana jako konieczność, przejaw sprawiedliwości, droga do oczyszczenia, ekspiacji, odkupienia. Może też budzić bunt i poczucie fundamentalnej niesprawiedliwości świata (np. w Dies Irae Kasprowicza).