Motif: Dobro,
genre: Dramat romantyczny

Duchu święty, w Ojcu i Synu poczęty! To serce obłąkane uczyń na nowo domem Twoim!

Tak jak w godzinę chrztu poświęcam skronie twoje, Kornelio!

Czyż sen ogarnia dziewicę, że zawarła powieki i skłoniła głowę?

Otoczcie ją — podajcie jej ramiona!

Do broni!

Milcz, zły duchu, który przemawiasz jej obłędem. — Znakiem krzyża opasuję ciebie — słowem Jezus rozkazuję tobie. — Kłamco, jakiekolwiek imię twoje — jakakolwiek potęga twoja, wynidź i zniknij!

W piersiach sto jęków nie moich, sto jęków słyszę!

Ustąp!

Ratujcie mnie!

Tu droga, tu, w objęcia moje!

Ziemio rozstąp się — ukryj mnie przed jego wzrokiem śmiertelnym!

Kornelio, ty moja, ty!

Gdzie ona? Nie nazywaj ją tym imieniem! Ona uwierzyła tobie — ona zginęła na wieki. — Ha! Śmiechy, śmiechy rozrywają powietrze! Czarne widma okrążają ciebie — precz — precz. —

Rozstąpcie się. — Oddajcie mi ją — bracia, wyrwijmy dziewicę z rąk katów!

Czyj to głos? Słyszałam go tyle razy. — Ach! Ona była prosta i szczera — ona kochała ciebie przed laty — i ty piękny byłeś — tak — i ty mówiłeś jej: „Chwała moja twoją będzie”. —

Apage Satanas.

Nie przybliżaj się, uciekaj ode mnie — czy widzicie te tysiąc skrzydeł czarnych nad nim? Gdzie Bóg mój?

Tu, córko!

Daj go do ust moich. Krzyż całuje. Daruj mi, daruj!

Wyrzekasz się złego ducha?

Wyrzekam się. —

Bracia, on zwiódł ją, on zwiódł was wszystkich!

Czegoś tak zbladła strasznie, czemu powstać nie możesz?

Sąd Pana dopełnia się nade mną. — Umieram — ale słuchajcie, słuchajcie. — Ja w Panu umieram! Ciśnie się ku stopom Wiktora. Ojcze pobłogosław. — Ojcze przyciśnij do łona. — Ojcze broń konającą — już zimno — już straszno — już nie widzę ciebie!

Bądź spokojna — żal twój zbawił ciebie!

Oderwij się od tej piersi bez serca — do mnie, do mnie, Kornelio!

Ach! Obraca się ku niemu. Przebaczam ci, Hieronimie — Hieronimie, módl się do Chrystusa!

Czy ty słyszysz mnie jeszcze? Córko odpowiedz — Kornelio!

Czuję woń rosy i kwiatów.