Spis treści
Świetlanej pamięci brata mojego Stanisława poświęcam
1
SamotnikOdjechał, a po sobie zostawił wspomnienie
Przykre — gadów ohydnych pełzające ślady.
Bliscy powiedzą o nim trwożnie: «Był on blady,
A w jego głowie drzewo zła miało korzenie».
5
Nikt go nie mógł ukochać: mętne tajemnice
Szumiały w jego serca purpurowej jamie…
Na swym czole miał głuche, kainowe znamię,
A jego oczy smętne były, jak księżyce…
Zwykle milczał; lecz kiedy mówił, spod kurzawy
10Ciemnych pojęć, słuch łowił, przerażon do głębi.
Namiętny, w ciężkiej ciszy, ostry krzyk jastrzębi,
A wzrok dojrzał lecący puch z gołębic, krwawy…
Wszyscy odeń stronili, nie mając ochoty
Być w kręgach jego myśli; więc, w kącie komnaty,
15Sam jeden ze swym cieniem, dziwne poematy
Układał, pisząc węglem smutku i zgryzoty…
Z domu wychodził rzadko — o słońca zachodzie,
I w parku szedł, wśród kwiatów, pełen zimnej pychy;
A rzędy drzew, w alejach, mruczały jak mnichy
20Egzorcyzmy, zgadując, że Złośnik w ogrodzie…
Noce miał niespokojne; szeptał: «O Sezami[1]
Dusz naszych, odsłoń skarbów twych złote kobierce!…»
A potem krzyczał, raniąc jakieś Dobre Serce,
I wielkie groby kopał i łkał nad grobami…
25
Odjechał, gdzieś daleko, na losy tułacze:
Szczerą uczuli ulgę wszyscy z tej rozłąki,
Otwarto śpiesznie okna, powiał podmuch z łąki
I zmiótł ostałe po nim grzechy i rozpacze…
Śmierć, Zaświaty, Pogrzeb, Samotnik, DuszaPrzed odjazdem napisał: «Żegnam! Za mą trumną
30Nikt z was pewnie nie pójdzie?… Żyłem wedle skruchy.
I tam, kędy się piętrzą Wielkich Gór łańcuchy
Duch mój zapłonie świętą, ognistą kolumną!»
Przypisy
[1]
Sezami — magiczna formuła pojawiająca się w opowieści o Ali Babie i czterdziestu rozbójnikach z Baśni z tysiąca i jednej nocy, w pierwszym tłumaczeniu na języki europejskie z pocz. XVIII w., francuskim, brzmi ono: „Sésame, ouvre-toi” , czyli: „Sezamie otwórz się”. [przypis edytorski]
Proszę czekać...
