Spis treści
Pomoc dajcie mi, rodacy
1
Bieda, ŻebrakPomoc dajcie mi, rodacy,
Gdyż okrutny los mnie nęka,
Żebrać muszę, gdyż do pracy
Jedna została mi ręka.
5
Żołnierz, OjczyznaZiomek nędzarz, tułacz bliźni,
Głos błagalny do was wznosi,
Żołnierz wierny dla ojczyzny,
O jałmużnę ziomków prosi.
Rozstanie, PoświęceniePorzuciłem ojca, matkę,
10Porzuciłem żonę lubą,
Porzuciłem dzieci, chatkę,
Pogardziłem życia zgubą.
WalkaBiegłem, kędy bój wrzał krwawy,
Walczyć pod ojczyzny znakiem,
15Krew przelałem w polu sławy,
A dziś muszę być żebrakiem.
Zabrał sąsiad zły dostatki,
Wiatry z ogniem dom zabrały,
Nie mam żony, brata, matki,
20W grób przed nędzą się schowały.
Mnie zawistny los tu gniecie,
Znoszę nędzę, urągania[1],
I nic nie mam na tym świecie
Prócz tej ręki do żebrania.
25
TęsknotaBez nadziei, bez pociechy,
Tak pędzę życie tułacze,
Wzdycham do rodzinnej strzechy[2],
Lecz jej pewnie nie zobaczę.
Za mną w rodzinnym ustroniu,
30Może kto tam tęskni przecie,
Może kto i łzę uroni,
Smutne myśli śląc po świecie.
Wojna, Śmierć bohaterska, SmutekKiedy wrzała wojna mściwa,
Kiedym z wrogiem staczał boje,
35Czemuż kula litościwa
Nic trafiła w serce moje.
Byłbym zginął z bronią w dłoni,
Padł jak wolnym paść przystoi,
Dziś tułacza smutek goni,
40Na ten ciężar nie mam broni.