Spis treści

Mikołaj Sęp SzarzyńskiPieśń IINa psalm Dawidów LII

Z twoich praktyk złością możnych?

Pańska dobroć nie ustanie

Pilnować ludzi pobożnych.

Kłamstwo, SłowoOstrzejszy nad naostrzoną

Brzytwę język twój pilnuje

Nieprawdę zmyślać szaloną

I na dobre potwarz knuje.

Milszać złość, niż cnoty święte,

Milszyć kłamca, niż prawdziwy,

Rado oko twe przeklęte

Patrzą zdrady zaraźliwej.

Przetoż cię Pan Bóg wyrzuci

Z pośrodka ludu swojego,

Starwszy [3] cie na proch, wywróci

I dom twój z gruntu samego.

Bóg, Opieka, SiłaNa to patrząc, ukrzywdzony

Zlęknie się Pańskiej możności,

A iż nagle zły skażony [4],

Rozśmieje się z przezpieczności [5].

Rzecze: „Onoż on, co w złocie

Ufał, w mocy, w chytrej sprawie,

Z płaczliwych sie śmiał w kłopocie,

Zapomniawszy Boga prawie.

A ja, drzewo jak oliwy,

W ogrodzie Pańskim wszczepiony,

Kwitnąć będę, nielękliwy,

W nadzieję z nieba obrony.

A ciebie przed wszemi, Panie,

Wyznam skaźcą [6] nieprawości

I, mając w tobie ufanie,

Zniosę wszelkie doległości”.

Przeczże się chlubisz ze złości, o mocarzu niesprawiedliwości? [przypis redakcyjny]

chłubisz — (tak w rękopisie) chlubisz, chełpisz. [przypis redakcyjny]

Starwszy — starłszy. [przypis redakcyjny]

nagle zły skażony — nagle zły [został] ukarany. [przypis edytorski]

przezpieczność — bezpieczność. [przypis edytorski]

skaźca — niszczyciel. [przypis redakcyjny]