Motyw Chrystus
w utworze Dzień skrzydlaty

A on — zjawił się nagle… Zaszumiała dąbrowa.
Taki — drobny i nikły… I miał — ciernie na...
↓ Rozwiń fragment ↓
A on — zjawił się nagle… Zaszumiała dąbrowa.
Taki — drobny i nikły… I miał — ciernie na skroni.
I uklękliśmy razem — w pierwszej z brzegu ustroni.
W pierwszej z brzegu ustroni, — w pierwszej kwiatów powodzi.
I zdziwiło nas bardzo, że tak biednie przychodzi.
Ubożeliśmy chętnie — my i nasze zdziwienie…
A on — patrzał i patrzał… Cudaczniało istnienie…
Zrozumieliśmy wszystko! — I że właśnie tak trzeba!
I że można — bez szczęścia… I że można — bez nieba…
Tylko drobnieć i maleć od nadmiaru kochania.
A to była — odpowiedź, i nie było — pytania.
↑ Zwiń fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, Postacie (cykl), Dzień skrzydlaty
A on — zjawił się nagle… Zaszumiała dąbrowa.
Taki — drobny i nikły… I miał — ciernie na...
↓ Rozwiń fragment ↓
A on — zjawił się nagle… Zaszumiała dąbrowa.
Taki — drobny i nikły… I miał — ciernie na skroni.
I uklękliśmy razem — w pierwszej z brzegu ustroni.
W pierwszej z brzegu ustroni, — w pierwszej kwiatów powodzi.
I zdziwiło nas bardzo, że tak biednie przychodzi.
Ubożeliśmy chętnie — my i nasze zdziwienie…
A on — patrzał i patrzał… Cudaczniało istnienie…
Zrozumieliśmy wszystko! — I że właśnie tak trzeba!
I że można — bez szczęścia… I że można — bez nieba…
Tylko drobnieć i maleć od nadmiaru kochania.
A to była — odpowiedź, i nie było — pytania.
↑ Zwiń fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, Postacie (cykl), Dzień skrzydlaty

Motyw Chrystusw utworze Dzień skrzydlaty

Motyw Chrystus
w utworze Dzień skrzydlaty