Theme Sługa
in work Irydion

Czy nie wiesz, że geniusz państwa na tym kamieniu wyryty? Że świętokradcą imperator, który go cudzym dłoniom powierza?

Oddaj — proszę cię, oddaj Irydionowi. — Ja zostanę przy tobie, a on będzie cezarem!

Nie przedrzeźniaj pana twego — patrz na ten żart obosieczny, maczany w jadach getulskich — przyszła mi chętka zatknąć go w sercu twoim.

Złota klinga! Złota sługa twój nie lękał się nigdy.

Przepowiedziano w kościele Ozyrysa — że we trzy dni po śmierci Eutychiana cezar ducha wyzionie. —

Co mówisz, przyjacielu? — Ach! Podłóż ramię głowie mojej biednej — nie wierz złym językom. — — Ja nigdy nie przestałem cię kochać. —

Jak pijany Macedończyk starego Klitusa. —

Byłeś ojcem naszym i matką naszą — pożywając chleb z ręki twojej, żyjemy dotąd, a innych po cyrkach i polach nagie świecą kości. — Jeśli który nie wróci, nie pytaj się o niego. — On zginął dla chwały twojej, błogosławiąc tobie!

Pilades! Pchnij tego, który cię trzyma, i idź dalej.

Głowa twoja skazana!

Bracia, zanieśmy ją cezarowi.

Odrzuciłem tarczę — mierzcie — ale nadto drżą wam ręce, byście trafili. — Ach! Biedny mój Pilades!

Los twój gorzej mnie boli, synu Amfilocha.