Theme Ciało
in work Senat szaleńców; Proza poetycka; Utwory radiowe

Ale pytam się ja kogo, dlaczego z jedzenia zrobili uroczystość, a fajdania, za przeproszeniem, się wstydzą? — I to ważne! — Niby równouprawnienie, a dlaczego nie ma darmowych pisuarów dla kobiet? — Idę z żoną po ulicy, aż przykro, ja darmo — a ona — płać. — Jak równość, to równość.

Panie sekretarzu, wniosek sto czterdziesty…

…trzeci.

Nie skończyłem. — Powinny być laksatoria klubowe. Rząd powinien się tym zająć. — Wygodne fotele, stoliki, gazety, szachy, kelnerzy roznoszą na półmiskach irygatory — mogą być nawet kwiaty. Siedzi gość, czyta, rozmawia, i ulży sobie na cały dzień. Kelner, porcję wody z mydłem — gazeta i pół porcji z oliwą. — Dwa czopki kakaowe. Jak długo trwała bitwa pod Waterloo? — Czy myślicie, że Napoleon nie załatwił się ani razu na cienko?

Oj, jak on mądrze mówi. — Tylko poprawka: nie rząd, a kasy chorych, albo dlaczego nie inicjatywa prywatna. Etatyzm wszystko zabija. Ludzie byliby zdrowsi, weselsi, mniej zdenerwowani.

A ten blagier Guardino twierdzi, że Egipcjanie nauczyli się od Fenicjan; egipscy kapłani o kilka wieków wcześniej stosowali lewatywy. Żyli po sto dwadzieścia lat.

Jogowie indyjscy wzięli przykład od ptaków. Ibisy posługują się dziobami.

Dwie ważne funkcje życiowe, cały parter człowieka z frontu i oficyny — upośledzone. Głowa zawisła w powietrzu. Wzywam o renesans parteru, helleński kult fundamentu.

Panie sekretarzu, wniosek: laksatoria, purgatoria, ewakuatoria.

Senatorzy ustroju demokratycznego, wychodki i wąchanie koszul. — Daliśmy im wolność.

Daliście? — Możecie odebrać. — Czemu nie? — Spróbujcie.