Słoneczna tortura → ← Boli, że boli

Spis treści

Pjotr [1] JanickiNadal aksamit: lirykiPustkowieT

Nie wiem co się dzieje,

to uczucie w kuchni,

w której poprzedni lokator wybił ścianę —

naprawdę to zrobił.

T, och ta litera, ten spokój.

Jedenaście gołębi na przejrzystym niebie,

księżyc w tyłku słońca,

co za różnica, pajęczynę czuję na rzęsie

ściskając buraczkowe okładki,

podpieram tę stodołę jak drąg.

Czasem to się dzieje,

idę przez przedpokój

i mówię do lustra: „dziś się ogolę”.

Pjotr — zapis zgodny z pierwszym wydaniem: Pjotr Janicki, Nadal aksamit: liryki, Agencja Wydawnicza Agar, Warszawa 2006. [przypis edytorski]