Spis treści
pisownia łączna / rozdzielna: jaćbym > jać bym; nie jeden > niejeden; jestto > jest to
składnia: przymierając głodu > przymierając z głodu
interpunkcja - dodano przecinki: Pókiś ty był, panie, zdrowy; usunięto przecinek: o której tak pięknie wspomina, Mickiewicz w Panu Tadeuszu.
Idzie żołnierz borem, lasem[1]
1
ŻołnierzIdzie żołnierz borem, lasem,
Przymierając z głodu czasem;
Chleba, soli nie żałować,
Trza żołnierza poratować.
A ta średnia miecz podaje,
A ta młodsza krzyczy, łaje:
15Wy nie płaczcie siostry brata,
Wróci wam się za trzy lata.
Tu nadchodzi rok, półtora,
Huzarowie jadą z pola:
Witajcie wy, huzarowie,
20Daleko tam brat na wojnie?
Śmierć bohaterskaMy z wojenki też jedziemy,
Twego brata nie wieziemy,
Leżyć on tam na Wołyniu,
Trzyma głowę na kamieniu.
25
Koń, ŻałobaKonik jego koło niego,
Grzebie nogą, żałuje go,
Już wygrzebał po kolana,
Żałujący swego pana.
Pókiś ty był, panie, zdrowy,
30Jadał ci ja owies goły.
Teraz nie mam rżanej słomy;
Rozwleką mnie kruki, wrony!
Lepsza w domu kapuścina,
Niż na wojnie cielęcina,
PracaWolałbym ja łąkę kosić,
40Niż na wojnie szablę nosić.
Lepiej w domu pługiem orać,
Niż na wojnie szablą dołać,
Bo na wojnie szable kruszą,
Niejeden się żegna z duszą.
Przypisy
[1]
Idzie żołnierz borem, lasem — utwór znany też jako Pieśń o żołnierzu tułaczu. Istnieje kilka wersji tej pieśni, tekst jej opiera się na motywach różnych staro- i średniopolskich pieśni o losie żołnierza (por. np. Pieśń o kole rycerskim z 1584 r.) i był przetwarzany przez wielu anonimowych autorów. [przypis edytorski]
Proszę czekać...
