Theme Praca
in work Odyseja

I Odys ścinał drzewa — praca szła mu sporo;

Dwadzieścia zwalił; topór gałęzie ciął z korą,

A siekiera równała pod sznur one dyle.

Aż Kalypso mu świdry przyniosła za chwilę:

Wiercił dziury, toż belki ze sobą szykował,

I tak tratwę wziął w kluby i gwoźdźmi ją skował.

Jak wielki spód korabiu, co go cieśla biegły

W duży obwód założy, tak równie rozległy

Był i statek Odysa przezeń budowany.

Dał też pomost, o boczne oparłszy go ściany;

Nakrył burtą, ochroną od fal dostateczną,

W środku wzniósł maszt i reją opatrzył poprzeczną,

A dla kierunku rudel zrobił na ostatku.

Wićmi zaś z wikla boki obwarował statku

Od fal napaści. Na dno narzucał do łodzi

Różnych ciężarów. Już też boginka nadchodzi

Niosąc płótna; z nich żagle uszył ręką zwinną;

Jedną liną maszt związał, do żagla dał inną,

I drągami łódź zepchnął w święte wody słone.

„Oj, Nausyko! Toż z ciebie leniuszek nie lada!

Drogie szatki, bielizna precz brudem przypada,

A wesele za pasem! Miejże co pięknego

Dla drużbów, co-ć powiodą do pana młodego,

A i dla się — bo zwykle strój czysty u ludzi

Zyszcze imię, w rodzicach ucieszenie budzi.

Dalej zatem do prania! Wyprzedź ranne zorze!

By raźniej poszła praca, każda ci pomoże,

Ja pierwsza. Raj panieński się kończy; wszak swaty

Ociebie już zachodzą od młodzi bogatej

I przedniejszej, bo przecież ród twój niepośledni!

Nuże! Poproś rodzica pierw, nim się rozedni,

Aby ci kazał muły zaprząc w wóz drabiaty;

Nałożysz nań sukienki, przepaski, makaty.

Jechać będzie wygodniej: pieszo zbolą nogi;

Przecież pralnie od miasta taki kawał drogi”.