Spis treści
Wpatruj się co wieczora…tłum. Bronisława Ostrowska
1
Wpatruj się co wieczora we słońce zachodnie:
Nic nie powiększa oczu i duszy — i nie ma
Chwili — jako ta chwila potężna — i niema,
Kiedy dzień w piersi morza gasi swą pochodnię.
5
PoetaPodobny gdzieś w nadbrzeżnych skał ukrytym lochu
Gorzkiej muszli, co wiecznie szlochem fali dyszy,
Poeto, labiryncie ciemny, ukój w ciszy
Serce twe krwawe, pełne słonych łez i szlochu.
Obróć w dal widnokręgu znojną skroń i usta
10Otwarte, a źrenica twa sucha niech bieży
Od zachodniego słońca tragicznej rubieży
Na wschód, kędy fioletu mgieł zawisła chusta!
Słońce, AmbicjaKondycja ludzka, Los, PrzemijanieI mierząc dal, waż w sercu te wysokie losy,
Których jaskrawe blaski ślepiły w zenicie,
15I które wzwyż się dumnie wspinały w niebiosy,
A pochyliły w ciemny grób — jak wszelkie życie.
Ludzkość w próżnej goryczy starzeje bez wiary;
Myśl o bóstwach, co wieczne być śniły nadzieją:
Ich kadzielnice rdzawe mgłą dziś jeno wieją,
20A ołtarze haftuje srebrem pająk szary.
Myśl o narodach podłych. Były wielkie, Twoja
Rasa lazurem chwały swe lilie poiła,
Lecz króle podłe dały, gdy z nich spadła zbroja,
Że w zbrukanych sztandarach brat brata zabijał.
25
Czerw z dojrzałych owoców toczy marmur łona;
Myśl o kochankach, których sny były tak dumne:
Kiedy na drzewie ryli wspólne swe imiona,
Znacząc pod korą wieko na swą własną trumnę.
Wieczór, PrzemijanieJękliwym dźwiękiem rogu pasterz z bliskiej wioski
30Zwołuje z łąk skoszonych trzodę zabłąkaną.
Ty, wobec wielkiej słońca zachodniego troski,
Myśl o tych słońcach, które więcej nie powstaną.
I podczas gdy surowa noc w niebieskiej dali
Wbija w całun przeszłego dnia swój szereg złoty
35Gwiazd, stokroć okrutniejszych od ćwieków Golgoty,
Ty — z dala skał zgładzonych wieczną pracą fali,
Miłość silniejsza niż śmierćZ dala swarliwych wiatrów i grzmiącego morza,
Unieś — idący smutnie w swoich dróg zawiłość,
Kędy[1] cel kij pielgrzymi znaczy wśród rozdroża,
40Ciszę serca, które ci nawiedziła — miłość.
Przypisy
Proszę czekać...
