Staszek, ma się rozumieć, musiał zostać
przy koniach, a Basia pośliznęła się na
progu i tak się jej coś zrobiło w nogę, że
ani kroku nie mogła postąpić. Zły to człowiek, co nie czuje litości w sercu, widząc
ból bliźniego. Młody Zbroja miał serce
strasznie miłosierne, jednym susem już był
przy dziewczynie.
— Baśka, cudności moje, rozłączyli nas!
— Rozłączyli nas!
— Cnęło ci się beze mnie?
— Jużci.
— Rada byś wrócić na Łobzów?
— Oj, rada!
— Może się teraz jako odmieni na lepsze,
bo po tym nieszczęściu ojcowie się pogodzili.
Loading