Przejdź do treści
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do stopki strony

Motyw Kobieta
w utworze Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Ba, ba, ba! Nie musiałaby chyba być kobietą,
Zeby się nie umiała wykradać do gacha...
↓ Rozwiń fragment ↓
Ba, ba, ba! Nie musiałaby chyba być kobietą,
Zeby się nie umiała wykradać do gacha.
Ale jak zręcnie skace, jak koza, ha! Ha! Ha!
Mówią, ze nie tsa wiezyć po miastach niewieście.
Diabła prawda, i nase to zrobią, co w mieście.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Ach, Stasieńku miły!
Tyś moją dusą, tyś jest mojem zdrowiem!
Jus cię od świtu sukam...
↓ Rozwiń fragment ↓
Ach, Stasieńku miły!
Tyś moją dusą, tyś jest mojem zdrowiem!
Jus cię od świtu sukam, pewnie cię zwabiły
Dziewuchy, wej, do karcmy — a ja bes cie konam!
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Zosiu, ach! Jus cię traciemy,
Jutro cię panią ujzemy,
Zblednie kolor twój rumiany,
Stracis wianecek...
↓ Rozwiń fragment ↓
Zosiu, ach! Jus cię traciemy,
Jutro cię panią ujzemy,
Zblednie kolor twój rumiany,
Stracis wianecek ruciany.
1. CHŁOPCY
Nie uwazaj, miła Zosiu, lepsy chłopak świezy
Nis kwiatecek w pustym polu, co odłogiem lezy.
I wianecek, kiedy zwiędnie, nic nie będzie płacić,
A wy, co go załujecie, radybyście stracić.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Więc i tę
Zazdrość uprzątnąć trzeba, bo kiedy w małżeństwie
Podejrzenie i zawiść poduszcza kobietę...
↓ Rozwiń fragment ↓
Więc i tę
Zazdrość uprzątnąć trzeba, bo kiedy w małżeństwie
Podejrzenie i zawiść poduszcza kobietę,
Często mężowska głowa jest w niebezpieczeństwie.
JONEK
Oj! Prawda, prawda.
BARDOS
Ale powiedz, jeno szczerze,
Czy też Stach dla swej Basi wierny jest w tej mierze,
Czy nie przyjmuje czasem Doroty karesów?
JONEK
Juści on teras wierny, póki kocha Basię,
Ale jak męzem będzie, kto wie, cy nie da się
Uwieść, bo te kobiety gorse są od biesów.
A najbardziej te młode męzatki, co starych
Męzów mają, takie, wej, lubią straśnie chłopców jarych.
I choć się cłowiek broni, ony, wej, tak musą
Onacyć i onacyć, ze chłopaka skusą.
BARDOS
To więc ty tak o Stachu sądzisz?
JONEK
Ja, mój Panie,
Nie myślę, ze on chultaj, jeno ze kochanie
Jest to sidło na ptaski, a wędka na ryby;
Kto go tylko skostuje, zginie bez ochyby.
Moja ciotka, co męza tes starego miała,
Słuchaj, Waspan, jak sobie cęsto śpiewywała.
PIOSNKA
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Ja, mój Panie,
Nie myślę, ze on chultaj, jeno ze kochanie
Jest to sidło na...
↓ Rozwiń fragment ↓
Ja, mój Panie,
Nie myślę, ze on chultaj, jeno ze kochanie
Jest to sidło na ptaski, a wędka na ryby;
Kto go tylko skostuje, zginie bez ochyby.
Moja ciotka, co męza tes starego miała,
Słuchaj, Waspan, jak sobie cęsto śpiewywała.
PIOSNKA
Kiej się kobieta usadzi,
Choćby był chłopak ze skały,
Taki ci węgiel podsadzi,
Ze się cłek rospali cały.
Węgiel ten natura daje,
Pses niego wsytko się rodzi.
On cęsto swazy i godzi,
Z niego cały świat powstaje.
Taką to, wejcie, broń mają
Wsystkie kobiety na świecie.
Prózno ich, chłopcy, nie chcecie,
Gdy na was ockiem zucają.
Choćby najtęsse chłopaki
Nigdy im w boju nie starcą,
Bo ony mają, wej, tarcą,
Co wsystkie zmoze junaki.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Jus ja nie zgorsę sie z tego,
Ze zadko widzieć w świecie męza poćciwego.
ŚPIEWKA...
↓ Rozwiń fragment ↓
Jus ja nie zgorsę sie z tego,
Ze zadko widzieć w świecie męza poćciwego.
ŚPIEWKA
Nie tajnoć to jest nikomu,
Jak męzowie zony zwodzą.
Tej nie lubią, co jest w domu,
I cęsto do innych chodzą.
Ale tes za swoje mają,
Bo pobocne marmuziele
Tak im głowy psystrajają,
Ze chodzą kieby daniele.
Tak zazwycaj bywa w świecie,
Wet za wet, darmo nic nie ma,
Zrób jeden figiel kobiecie,
Ona ci odpłaci dwiema.
Ja więc nie chcę zdradzać zonę,
Bo chcę, aby mnie kochała,
Aby mnie jednego miała,
A ja tylko jedną onę.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Nie uciekajze, Stasiu! Nie bądźze tak srogi.
STACH
Moja Pani Doroto, puscie wy mnie, prose...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie uciekajze, Stasiu! Nie bądźze tak srogi.
STACH
Moja Pani Doroto, puscie wy mnie, prose.
DOROTA
Gdybyś ty ucuł w sercu tak srogie pozogi,
Takie męki, jakie ja, niescęsna, ponose,
Nie byłbyś tak okrutnym; nie chciejze uciekać,
Pójdź do chaty.
STACH
Nie mogę.
DOROTA
Wsakze nie ma Basi.
STACH
Ale psyjdzie.
Na stronie.
Tu skubent kazał na się cekać.
DOROTA
Ona tu nie powróci, nie puscą jej nasi.
No, to psynajmniej choć mnie ras pocałuj.
STACH
Nie mogę.
DOROTA
Dlacego?
STACH
Mam zdradzać Basię moją drogę?
Moja Pani Doroto, zućcie te jamory,
Zyjmy lepiej w psyjaźni, bo, jakby nas który
Sąsiad kiedy wypatsył, a doniósł Bartkowi,
Biada mnie i wasemu byłaby gzbietowi.
Ja tes mam młodą zonkę, którą z dusy kocham.
DOROTA
Ja tes to sama cuje, ze ja trochę płocham.
Ale cós, kieś mi serce tak zranił, niebodze,
Ze cyli śpie cy cuwam, cy siedze, cy chodze,
Tyś mi psytomny, zawse za tobą się bidze,
Więc choć ostatni ras ściśnij mnie.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Ładowanie