Autor: Wojciech Gerson

Ur.

1 lipca 1831 w Warszawie

Zm.

25 lutego 1901 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

Kazimierz Wielki i Żydzi (1874), Śmierć Przemysława (1887), Zwał skalisty w dolinie Białej Wody w Tatrach (1892), Cmentarz w górach (1894)

Malarz, pedagog, publicysta, wybitny przedstawiciel akademizmu i realizmu końca XIX wieku. Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych i następnie na petersburskiej akademii. Podróżował po Europie – odwiedził Paryż, Berlin, Wiedeń, Pragę i różne włoskie miasta. W Polsce częstym celem jego wypraw była Małopolska, Podhale, a w szczególności Tatry. Był jednym z założycieli Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W ramach swojej działalności pedagogicznej, którą prowadził m. in. w tzw. Klasie Rysunkowej (1871-1896), wykształcił wielu malarzy kolejnego pokolenia: Józefa Chełmońskiego, Józefa Pankiewicza, Władysława Podkowińskiego, Jana Stanisławskiego, Leona Wyczółkowskiego i innych. Spośród pozostałych inicjatyw artysty warto wspomnieć wykłady z teorii i historii sztuki w Zakładzie Szmita dla kobiet.