Autor: Władysław Ślewiński

Ur.

1 czerwca 1856 w Białyninie pod Sochaczewem na Mazowszu

Zm.

24 marca 1918 w Paryżu

Najważniejsze dzieła:

Autoportret w słomowym kapeluszu (1894), Dwie Bretonki z koszem jabłek (1897), Sierota z Poronina (1906), Samotna skała w morzu (1907), Morze wiosną (1911), Brzeg morski (ok. 1911), Czarny staw w Tatrach (1909), Czesząca się (1897), Śpiąca kobieta z kotem (1896)

Malarz, twórca obrazów postimpresjonistycznych. W trakcie studiów w pracowni u Wojciecha Gersona wyjechał do Paryża i podjął naukę w Académie Colarossi i Académie Julian. W Paryżu nawiązał rozległe znajomości, m.in. z Paulem Gauguinem, Paulem Sérusierem, Edvardem Munchem oraz środowiskiem artystów rosyjskich. Zamieszkał w Bretanii i, zafascynowany przyrodą i kulturą tego regionu, dołączył do tzw. szkoły Pont-Aven, środowiska malarzy postimpresjonistycznych, skupionych wokół Gauguina. Sposób obserwacji rzeczywistości, koncentracja na prowincjalnym, ludowym życiu i tworzenie kompozycji w oparciu o subiektywnie dobrane kolory to twórcze narzędzia, które doskonalił w Bretanii. Podczas pięcioletniego pobytu w Polsce w latach 1905-19010 był profesorem w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Szybko jednak zrezygnował z tego zajęcia i podjął własną inicjatywę – szkołę plenerów w Kazimierzu nad Wisłą i Poroninie. W swojej twórczości, wzorem doświadczeń z Bretanii, skupiał się na motywach podhalańskich i widokach Tatr. W 1910 wrócił na stałe do Francji i zamieszkał w rybackim miasteczku Doëlan.