Autor: Władysław Podkowiński

Ur.

4 lutego 1866 w Warszawie

Zm.

5 stycznia 1895 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

Ulica Nowy Świat w Warszawie w dzień letni (1892), Dzieci w ogrodzie (1982), Szał uniesień (1894)

Władysław Podkowiński, ps. Andrzej Ansgary, malarz, impresjonista, który przeszedł do malarstwa symbolicznego. Uczeń Wojciecha Gersona, odebrał klasyczne wykształcenie w jego Klasie Rysunkowej. Współpracował z wieloma tygodnikami warszawskimi, między innymi z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Wędrowcem”, „Kłosem”. Studiował jako wolny słuchacz w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, a w kilka lat później wyjechał z Józefem Pankiewiczem na rok do Paryża, gdzie zafascynował się impresjonizmem. Podkowiński przeszedł od stylu realistycznego do malarstwa impresjonistycznego, próbując oddać w obrazie efekt uchwyconej chwili w określonym oświetleniu. Jego prace nie spotkały się początkowo z uznaniem krytyki, ale w 1892 dostał nagrodę Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (dzisiejsza Zachęta), gdzie miał dwie wystawy indywidualne. Wystawiony tam Szał uniesień wzbudził wielkie zainteresowanie publiczności i krytyki i został odczytany jako prowokacja. Artysta z niewyjaśnionych przyczyn uszkodził wystawione płótno. Pod wpływem osobistych doświadczeń w jego malarstwie zaczął dominować symbolizm i ponura fantastyka. Przedwcześnie zmarły na chorobę płuc Podkowiński był przykładem nadwrażliwego artysty końca XIX wieku, który wyprzedził swój czas i konsekwentnie wyrażał swoje bezkompromisowe poglądy artystyczne.