Autor: Wacław Szymanowski

Ur.

23 sierpnia 1859 w Warszawie

Zm.

22 lipca 1930 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

Mickiewicz po improwizacji (1898-1902), Macierzyństwo (1901), Król Olch (ok. 1903 lub ok. 1911), Fala (przed 1903), pomnik Artura Grottgera w Krakowie (1903), Pochód na Wawel (1911-1912), Bolesław Śmiały (ok. 1912), pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie (1926)

Studiował malarstwo u Wojciecha Gersona w Szkole Rysunkowej w Warszawie i w akademii monachijskiej oraz rzeźbę w paryskiej pracowni Cypriana Godebskiego i w paryskiej Akademii Sztuk Pięknych. Mieszkał w Paryżu, Krakowie, pod koniec życia w Warszawie. Jako malarz podejmował tematy związane z życiem wiejskim, tworzył pejzaże i portrety. Najważniejszą domeną jego artystycznego działania była jednak rzeźba. Zainspirowany twórczością artystów, z którymi zetknął się w Paryżu, zwłaszcza Constantinem Meunierem i Augustem Rodinem, zaczął tworzyć bryły o syntetycznej i asymetrycznej kompozycji, o silnym ładunku ekspresji.