Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do specjalnych publikacji współczesnych autorek i autorów wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur.
- Other:
- Akt
- Alegoria
- Autoportret
- Epitafium
- Ikona
- Krucyfiks
- Madonna z dzieciątkiem
- Malarstwo historyczne
- Malarstwo religijne
- Marina
- Martwa natura
- Matka Boska z Dzieciątkiem
- Nokturn
- Obraz
- Odznaczenie
- Ołtarz
- Ołtarz skrzydłowy
- Panorama
- Pejzaż
- Pejzaż miejski
- Personifikacja
- Pieta
- Pomnik
- Portret
- Portret alegoryczny
- Portret konny
- Portret reprezentacyjny
- Portret trumienny
- Portret zbiorowy
- Przedstawienie świętych
- Realizm
- Scena alegoryczna
- Scena batalistyczna
- Scena batalistyczne
- Scena historyczna
- Scena mitologiczna
- Scena religijna
- Scena symboliczna
- Sielanka
- Sztafaż
- Weduta
- Wnętrze
All matching works
Motifs and themes
Author: Teodor Axentowicz
- Ur.
- 13 maja 1859 w Braszowie w Siedmiogrodzie
- Zm.
- 26 sierpnia 1938 w Krakowie
- Najważniejsze dzieła:
- Kołomyjka (1895), Święto Jordanu (Święcenie wody) (1893), Czytająca (1899), Portret damy w czarnej sukni (1906)
Malarz, grafik, rysownik okresu Młodej Polski. Rozpoznany jako portrecista oraz autor scen rodzajowych inspirowanych rodzimą kulturą ludową. Te ostatnie powstały na podstawie szkiców przywiezionych przez malarza z Huculszczyzny. Utrwalone na płótnach obserwacje barwnych strojów, religijnych zwyczajów, scen rodzajowych z obejścia wiejskiego tworzą zestaw wyobrażeń chłopomanii, charakterystycznej dla krakowskiego środowiska intelektualistów z początku XX wieku. Axentowicz studiował w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, a później w pracowni E. A. Carolusa-Durana w Paryżu. Związał się z paryską emigracją i był stałym bywalcem salonów. W latach 90. XIX wieku, zgodnie z ówczesną modą, odbył szereg podróży: do Rzymu i do Londynu. Utrzymywał stałe kontakty ze środowiskiem wiedeńskiej secesji. W 1894 roku współtworzył z Janem Styką i Wojciechem Kossakiem Panoramę Racławicką, która obecnie jest eksponowana we Wrocławiu. Rok później wrócił na stałe do Polski, do Krakowa, gdzie objął profesurę w Szkole Sztuk Pięknych. W 1897 roku założył szkołę malarską dla kobiet. W późniejszych latach został rektorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.