Autor: Stanisław Witkiewicz

Ur.

8 maja 1851 w Poszawszu na Litwie

Zm.

5 września 1915 w Lovranie w Chorwacji

Najważniejsze dzieła:

Trójka syberyjska (1876), Portret Maksymiliana Gierymskiego, Portret Bolesława Prusa, Ranny powstaniec (1881), Widok Bałtyku pod Połągą (1885), Czarny Staw, Pejzaż zimowy w Tatrach (1908)

Malarz, architekt, pisarz i teoretyk sztuki. Kiedy po studiach na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Monachium zamieszkał na stałe w Zakopanem w ostatniej dekadzie XIX wieku, zajął się teoretycznym opisem miejscowej sztuki ludowej, stając się następnie nie tylko kodyfikatorem, ale również współtwórcą i popularyzatorem tzw. stylu zakopiańskiego w architekturze i sztuce. Jest autorem projektów wielu budynków (np. Domu pod Jedlami) w samym Zakopanem i okolicach. Jego twórczość pisarska po części również dotyczy ukochanych Tatr (Na przełęczy 1891), publikacje z zakresu teorii sztuki, poza wspomnianą promocją zakopiańszczyzny, odnosiły się do realizmu (obejmują m.in. szereg monografii malarzy polskich, niekiedy stanowią rozważania na pograniczu różnych dziedzin sztuki, jak np. studium Mickiewicz jako kolorysta), natomiast twórczość malarska wykraczała niekiedy poza realizm w kierunku impresjonizmu (technicznie odmiennego od francuskiego) i symbolizmu. Witkiewicz malował przede wszystkim pejzaże marynistyczne i górskie oraz płótna tematycznie związane z powstaniem styczniowym.
Był ojcem Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego).