Autor: Ferdynand Ruszczyc

Ur.

10 grudnia 1870 w Bohdanowie

Zm.

30 października 1936 w Bohdanowie

Najważniejsze dzieła:

Ziemia (1898), Stare jabłonie (1900), Stary dom (1903), Bajka zimowa (1904)

Malarz, grafik, autor scenografii. Studiował prawo na Uniwersytecie w Petersburgu. Edukację malarską podjął w tym samym mieście, na Akademii Sztuk Pięknych. Podróżował na Krym, do Niemiec, Belgii, Francji, Włoch, Szwajcarii i Austrii. Już jako profesor wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a następnie prowadził katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Największą część swojego życia zawodowego spędził w rodzinnym majątku w Bohdanowie i w Wilnie, gdzie był profesorem, a następnie dziekanem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Wileńskiego i animatorem życia artystycznego, organizatorem wystaw. Tworzył pejzaże, najczęściej inspirowane otoczeniem dworu w Bohdanowie. Widok domu, sadu, ziemi uprawnej zyskuje na płótnach Ruszczyca symboliczny charakter – stylizowane portrety natury, dramatycznie poskręcane konary, monumentalnie spiętrzone chmury tworzą nastrój tajemnicy, niesamowitości, nieuświadomionego zagrożenia.