Autor: Pierre Beaumarchais

Ur.

24 stycznia 1732 r. w Paryżu

Zm.

18 maja 1799 r. w Paryżu

Najważniejsze dzieła:

Cyrulik Sewilski (1775), Wesele Figara (1784)

Właśc. Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais

Postać emblematyczna dla francuskiego Oświecenia: zegarmistrz, dramaturg, pisarz, muzyk, finansista i dyplomata.

Urodził się w zamożnej mieszczańskiej rodzinie trudniącej się zegarmistrzostwem, początkowo zmuszony do pracy w wyuczonym fachu, posłużył się swoimi umiejętnościami w tym zakresie, by piąć się w górę po drabinie społecznej. Cacuszko w postaci zegarka w pierścionku podarowany madame do Pompadour otworzył mu drogę do stosunków z dworem królewskim, a nazwa majątku pierwszej żony (poznanej w zakładzie zegarmistrzowskim) dała mu szlacheckie nazwisko de Beaumarchais. Później uczył córki królewskie muzyki (sam grał na harfie i śpiewał oraz komponował); pisał i również piórem bronił swoich dzieł; dostarczał broń dla secesjonistów w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych; procesował się o swoje prawa do majątku, do dobrego imienia itd. Przyczynił się do utworzenia pierwszej na świecie organizacji chroniącej prawa autorskie i uchwalenia regulacji legislacyjnej dającej autorom możliwość pobierania tantiem za wystawianie ich utworów na scenie.

Jego najlepsze sztuki zdobyły sobie ogromne powodzenie wśród publiczności, zostały też opracowane przez wybitnych kompozytorów w formie operowej: w 1786 r. wystawiono na scenie Wesele Figara Mozarta, a w 1816 Cyrulika sewilskiego Rossiniego, co przedłużyło popularność utworów Beaumarchais o kolejne stulecie.