Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Tak, dorzucę się do Wolnych Lektur! Tym razem nie pomogę, przechodzę prosto do biblioteki
Strona główna Katalog Autor
Julian Tuwim

Julian Tuwim

Wiersz ✖
Sortuj:

wiersze Juliana Tuwima

Współczesność Liryka Artysta Bezdomność Bieda Błądzenie Błogosławieństwo Bóg Bogini Bohaterstwo Bunt Burza Chaos Chleb Choroba Chrystus Chrzest Chwała Ciało Ciemność Cień Cierpienie Cisza Cud Czas Człowiek Czyn Deszcz Dojrzewanie Dom Droga Drzewo Duma Dusza Dźwięk Dziecko Dziedzictwo Dziewczyna Dzikość Erotyzm Filozof Flirt Głos Głupiec Głupota Gość Gra Grzech Gwiazda Hałas Historia Humor Imię Jedzenie Jesień Kłamstwo Kłótnia Kobieta Kobieta demoniczna Kochanek Koń Kondycja ludzka Kot Kradzież Krew Książka Księżyc Kwiaty Łzy Las Lato List Los Lot Lud Lustro Mądrość Marzenie Maszyna Matka Mężczyzna Melancholia Miasto Miłość Miłość niespełniona Miłosierdzie Milczenie Mistycyzm Młodość Modlitwa Morze Mucha Muzyka Natura Nauka Niebo Noc Nuda Obcy Obraz świata Obyczaje Odrodzenie Ofiara Ogień Ogród Ojciec Oko Okrucieństwo Omen Opieka Owoc Pamięć Pijaństwo Piorun Pocałunek Podróż Poeta Poezja Pogrzeb Pojedynek Pokora Polska Potop Pożądanie Pozycja społeczna Praca Prawda Próżność Prorok Przeczucie Przekleństwo Przemiana Przestrzeń Przysięga Przywódca Ptak Pycha Radość Realista Religia Rewolucja Rodzina Rośliny Rozkosz Rozpacz Rycerz Rzeka Śmiech Śmierć Śpiew Świadek Światło Święto Świętość Świt Sąd Ostateczny Sąsiad Samotnik Samotność Seks Sen Serce Sierota Słabość Słońce Słowo Smutek Spotkanie Starość Strach Syn Syzyf Szaleństwo Szaleniec Szczęście Szkoła Szpital Sztuka Taniec Tęsknota Tłum Trup Twórczość Ucieczka Uczeń Uczta Uczucie Wąż Walka Warszawa Wdowa Wiadomość Wiara Wiatr Więzienie Wieczór Wiedza Wieś Wino Wiosna Wizja Woda Wojna Wróg Współpraca Wspomnienia Wzrok Żałoba Żart Żołnierz Żyd Zabawa Zagłada Zdrada Zdrowie Zemsta Ziemia Zima Zwierzę Zwierzęta Zwycięstwo

O autorze

Julian Tuwim
fot. Władysław Miernicki, domena publiczna, Wikimedia Commons

Julian Tuwim

Ur.
13 września 1894 w Łódź
Zm.
27 grudnia 1953 w Zakopane
Najważniejsze dzieła:
Sokrates tańczący, Rzecz czarnoleska, Bal w operze, Wiersze dla dzieci, Kwiaty polskie

Poeta i pisarz polski pochodzenia żydowskiego, jeden z najważniejszych przedstawicieli epoki dwudziestolecia międzywojennego. Poza liryką tworzył również wodewile, libretta operetkowe oraz skecze kabaretowe; tłumaczył poezję francuską, rosyjską, niemiecką i łacińską. Był współzałożycielem kabaretu literackiego Pikador, współtwórcą grupy poetyckiej Skamander, a także członkiem założycielem Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS). W trakcie swojej kariery literackiej współpracował z pismami takimi jak „Wiadomości Literackie”, „Cyrulik Warszawski”, „Szpilki”, „Problemy” czy „Skamander”.

Przyszedł na świat w 1894 roku w Łodzi. Jego ojciec, Izydor Tuwim, zdobywszy gruntowne wykształcenie (studiował w Paryżu, władał kilkoma językami obcymi), pracował jako urzędnik w Azowsko-Dońskim Banku Handlowym. Matka, Adela z Krukowskich, wychowywała się w rodzinie inteligenckiej; zmarła tragicznie w 1942 roku podczas likwidacji getta w Otwocku.

Julian Tuwim ukończył Męskie Gimnazjum Rządowe w Łodzi. W 1916 przeprowadził się do Warszawy w celu odbycia studiów na Uniwersytecie Warszawskim (prawo i filozofia), których ostatecznie nie ukończył. W 1911 roku zadebiutował przekładem wierszy Leopolda Staffa na język esperanto, a jego właściwy debiut literacki miał miejsce w roku 1913, kiedy to na łamach „Kuriera Warszawskiego” ukazał się wiersz Prośba (podpisany inicjałami Stefanii Marchew – przyszłej żony Tuwima). Podczas wojny polsko-bolszewickiej był pracownikiem Biura Prasowego Józefa Piłsudskiego. W 1939 roku wyemigrował do Francji, a następnie udał się do Rio de Janeiro i ostatecznie osiadł w Nowym Jorku, gdzie przebywał przez kilka lat. Na uchodźstwie pracował nad jednym z najszerzej zakrojonych swych dział, poematem dygresyjnym Kwiaty polskie (nigdy nieukończonym, fragmentarycznie opublikowanym już w czasie okupacji niemieckiej w Polsce).
W 1946 roku powrócił do Polski. W 1947 zainicjował powstanie Teatru Nowego, w którym sprawował funkcję kierownika artystycznego i literackiego. Wraz z żoną Stefanią, adoptowaną córką Ewą i siostrą Ireną mieszkał w otrzymanym po wojnie domu w Aninie.

Tworzył zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Jego wiersze dla najmłodszych charakteryzują się błyskotliwym humorem, wciągającą fabułą i zaskakującym zakończeniem z morałem. Natomiast twórczość skierowana do dorosłych niekiedy bywa trudna w interpretacji z uwagi na częste stosowanie gry słów i wieloznaczność. Poezja Tuwima stoi w opozycji do idei Młodej Polski. Autor był piewcą witalizmu, codzienności i zwyczajnego życia, często sięgał do motywów religijnych, mitologicznych i apokaliptycznych.

Julian Tuwim zmarł na atak serca 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem, w pensjonacie należącym do ZAiKS-u. Jego grób znajduje się na warszawskich Powązkach.

Grób polski mojej matki,
Mojej matki żydowskiej.
Grób mojej Matki Polki,
Mojej Matki Żydówki,

Julian Tuwim, Matka
Potem — podeszła do mnie. Blisko. Strasznie blisko.
(Struchlałem…) Szła woń słodka od włosów kasztanu;
Za...

Julian Tuwim, Czyhanie na Boga, Ona
Jak tam jasno, jak tam daleko
Za tym mostem błyszczącym, za rzeką!
Ach, jak jasno...

Julian Tuwim, Czyhanie na Boga, Ja
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.