Ferdynand Kuraś

Ur.

21 lutego 1871 w Tarnobrzegu

Zm.

3 grudnia 1929 w Karwinie

Najważniejsze dzieła:

Spod chłopskiej strzechy (1905), Z ojczystych łanów (1914), Przez ciernie żywota (1925)

Polski poeta ludowy, pamiętnikarz i publicysta. Urodził się w biednej, małorolnej rodzinie chłopskiej. W wieku 7 lat w wyniku wypadku stracił słuch. Jego ojciec, próbując znaleźć pracę, wielokrotnie przeprowadzał się wraz z rodziną. Ferdynand Kuraś zajmował się m.in. czyszczeniem kotłów w cukrowni, pracował przy wyrębie lasu, po siedmiu latach tułaczki i powrocie w rodzinne strony jako nastolatek zdobył zawód szewca. Debiutował w 1893 roku wierszem Na zgon Teofila Lenartowicza, opublikowanym w konserwatywnym tygodniku ,,Krakus", adresowanym do ludu wiejskiego. W roku 1905 dzięki staraniom jego znajomego, działacza oświatowego Jana Słomki, ukazał się pierwszy tomik jego wierszy: Spod chłopskiej strzechy, opisujących życie wsi, pracę chłopów i wiejską przyrodę.

Z inicjatywy posła Wojciecha Wiącka i lokalnych działaczy ludowych w roku 1908 został zawiązany Tymczasowy Komitet Pomocy dla Ferdynanda Kurasia, który zbierał środki ze składek i w roku 1912 przekazał poecie ,,w darze od narodu" kawałek ziemi z materiałami na budowę domu. Podmokły, nieurodzajny teren i pogłębiająca się nędza zmusiły Ferdynanda Kurasia do sprzedaży nieruchomości i osiedlenia się w 1921 jako osadnik w majątku Gdeszyn pod Hrubieszowem, skąd w 1924 roku przeniósł się przyznanego mu przez państwo gospodarstwa w Karwinie k. Proszowic.

Największą popularność przyniósł mu wydany w roku 1925 tom wspomnień Przez ciernie żywota, z przedmową Stefana Żeromskiego, dedykowany prezydentowi Stanisławowi Wojciechowskiemu.

W roku 1929 za swoją twórczość odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.