 
      
    
    
  Edward Słoński
Nuda
W buduarze śród fal aksamitu
Drzemie młodzian… Twarz zwiędła i chuda
Z apatycznym wyrazem przesytu...
 
      
    
    
  
Zasadniczo jest to postać charakterystyczna dla literatury oświeceniowej, w której wyśmiewano typ młodzieńca modnego (wedle francuskich, nienarodowych wzorów), niepoważnego, lekkomyślnego, zajętego przede wszystkim strojami i blichtrem życia towarzyskiego (szczególnie tego dworskiego — stanowiła negatywny wzorzec osobowy.