- Ur.
-
28 marca 1858
w
Charków
- Zm.
-
12 grudnia 1933
w
Warszawie
- Najważniejsze dzieła:
-
Z Warszawy do równika. Wrażenia z podróży po Ameryce Południowej odbytej w latach 1882–83,
Za morze!
Polski geolog i paleontolog, podróżnik i działacz organizacji emigracyjnych. Wcześnie osierocony przez matkę, wychował się w domu swojego stryja Hipolita, ojca znanego malarza Henryka Siemiradzkiego. W roku 1871 jego rodzina przesiedliła się do Warszawy, gdzie w 1878 roku Józef Siemiradzki ukończył gimnazjum, a następnie podjął studia geologiczne na uniwersytecie w Dorpacie (ob. Tartu w Estonii). Podczas studiów został mianowany asystentem przy katedrze mineralogii i geologii. W roku 1881 ukończył uniwersytet i po odbyciu służby wojskowej wyjechał na rok w towarzystwie zoologa Jana Sztolcmana na francuskie Małe Antyle oraz do Ekwadoru, gdzie prowadzili badania Andów, gromadzili próbki geologiczne i okazy fauny. Opis tej podróży Siemiradzki wydał w roku 1883 w książce Z Warszawy do równika, zaś wyniki naukowe opublikował w dwóch pracach, na podstawie których uzyskał na Uniwersytecie Dorpackim magisterium (1884) oraz doktorat (1885). Wróciwszy do Warszawy, przez kilka lat pracował nad geologią Polski, w roku 1887 wyjechał do Lwowa, gdzie jako docent prywatny wykładał geologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
W okresie emigracyjnej tzw. gorączki brazylijskiej Siemiradzki nawiązał współpracę z organizacjami wychodźczymi. Na prośbę działaczy lwowskich w 1891 roku wspólnie z Witoldem Łaźniewskim i Antonim Hemplem odbył wyprawę do Brazylii, Urugwaju, Chile i Paragwaju, głównie w celu sprawdzenia na miejscu sytuacji emigrantów polskich, a także przeprowadzenia terenowych badań naukowych. Po powrocie do kraju opublikował opis tej podróży w dwóch książkach: Za morze oraz Na kresach cywilizacji. W 1895 roku powtórnie udał się do Brazylii, wysłany z misją dyplomatyczną przez Sejm Galicyjski; rezultat tej wyprawy opublikował w książce Szlakiem wychodźców. W roku 1901 uzyskał profesurę geologii i paleontologii Uniwersytetu Lwowskiego. W latach 1903–09 wydał podręcznik do nauki geologii: dwutomową monografię Geologia ziem polskich .
