Motif: Strach

Strach X

Jak skończy się to wszystko, czy wiecie? Ja nie wiem.
Wyskoczył z toru zaprząg mej...
↓ Expand fragment ↓
Jak skończy się to wszystko, czy wiecie? Ja nie wiem.
Wyskoczył z toru zaprząg mej duszy, zarzewiem
Pędzony gdzieś na oślep. Cugle mi wypadły
Z rąk. W sercu przeraźliwą nuci strach pobladły
Melodię, serce w dziki pogania mi taniec.
Słuchajcie, przyjaciele! Nim jeszcze skazaniec
Utraci wszystkie zmysły, powiedzieć wam pragnie,
Że mord na matce spełnił według praw — na bagnie,
Na bogów — tej ohydzie, na ojca przeklętej,
Nikczemnej morderczyni! Sam Loksyjasz, święty
Wróżbita, pchnął mnie k'temu. Wzywam go na sędzię.
W wyroczni rzekł mi swojej, że nikt mnie nie będzie
Obwiniał, gdy to spełnię. Lecz jeśliby miała
Zawahać się ma ręka, ludzkich myśli strzała,
Chociażby najostrzejsza, nie wniknie do sedna
Tych kar, które ma znosić moja dusza biedna.
A teraz — czy widzicie ten pokutny wieniec
I różdżkę tę oliwną? Idę, potępieniec,
O łaskę błagający, tam, do pępka ziemi,
Do schronu Loksyjasza, gdzie iskry wiecznemi
Wybucha ogień boży. Od mej krwawej winy
Uciekam w jego progi, bo tam mi jedyny
Wyznaczył on przytułek! A was, Argiwowie,
Upraszam, byście, pomni naszych klęsk, w swym słowie
Świadczyli mi, gdy wróci Menelaos. Dola
Tułacza z ojczystego wypędza mnie pola,
Rodzoną matkę dłoń ma wszak zabiła krwawa:
I w życiu, i po śmierci taka moja sława.
↑ Hide fragment ↑
Ajschylos, Oresteja
ORESTES
Ha! Ha!
Niewiasty straszne widzę… Podobne Gorgonom,
Odziane w czarne płaszcze, z skronią oplecioną...
↓ Expand fragment ↓
ORESTES
Ha! Ha!
Niewiasty straszne widzę… Podobne Gorgonom,
Odziane w czarne płaszcze, z skronią oplecioną
Wężami… Nie! Pozostać dłużej tu nie mogę!
PRZODOWNICA CHÓRU
Ach! Cóż za płone strachy budząć taką trwogę?
Ty, z synów najwierniejszy, zwycięzcą z tej wojny
Wyszedłeś, więc bądź silny, zwycięzco dostojny!
ORESTES
Nie strachy oneć widma, nie majaki chore:
Wyraźnie widzę matki rozjuszoną sforę.
PRZODOWNICA CHÓRU
Twa dłoń od krwi przelanej dotychczas nie sucha
I stąd to jest ów obłęd, co gasi ci ducha.
ORESTES
Wszechwładny Apollinie! Rój się nowy tłoczy…
Kroplami krwi te groźne pobłyskują oczy!
PRZODOWNICA CHÓRU
Potrzebać odkupienia. Niech cię tylko ręką
Loksyjasz dotknie świętą, a koniec twym mękom.
ORESTES
Ach, wy ich nie widzicie! Lecz ja patrzę na nie.
O, precz stąd, precz!… Ma stopa już tu nie zostanie.
Wybiega.
↑ Hide fragment ↑
Ajschylos, Oresteja
«Wstąpmy w świat ciemny», przewodnik mój blady
Rzekł do mnie: «Wstąpmy, ja pierwszy, ty drugi...
↓ Expand fragment ↓
«Wstąpmy w świat ciemny», przewodnik mój blady
Rzekł do mnie: «Wstąpmy, ja pierwszy, ty drugi».
A ja spostrzegłszy jego twarz zmienioną,
Mówiłem: «Mistrzu! Głowo do porady,
Pocieszycielu, ty, moja obrono,
Gdy ty się boisz, kto się iść odważy?».
A on: «Otchłani męczarnie i bole,
Jęk nieszczęśliwych, co tam jęczą w dole,
Litością w mojej malują się twarzy,
A którą w błędzie ty bierzesz za trwogę;
Idźmy, bo mamy jeszcze długą drogę».
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Czy ode mnie Faeton, nie uwierzę,
Czuł większą trwogę, gdy rydwan zdruzgotał
I lejc upuścił...
↓ Expand fragment ↓
Czy ode mnie Faeton, nie uwierzę,
Czuł większą trwogę, gdy rydwan zdruzgotał
I lejc upuścił pod sferą słoneczną,
Tor swój nieszczęsny znacząc drogą mleczną,
Lub Ikar widząc topniejące pierze,
Gdy ojciec krzyczał: «Słoneczna pożoga
Spali ci skrzydła, zuchwała to droga!»
Jakaż w tej chwili była moja trwoga,
Gdy wszystkie z oczu straciwszy przedmioty
Widziałem tylko powietrze i zwierze!
Ptak-zwierzę płynąc powoli, powoli,
Na przemian skręcał, to zniżał swe loty,
Ledwo odgadłem, co się działo ze mną,
Z wiatru, co dął mi w twarz mą i pode mną.
Otchłań na prawo, podsłuchałem potem,
Grzmiała pod nami potężnym łoskotem;
Na tak straszliwy łoskot mimo woli
Z trwogą spuściłem w dół oczy i głowę:
Wtenczas ta otchłań prawie o połowę
Zwiększyła we mnie grozę przerażenia,
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Jak z jednej myśli myśl druga wynika,
Strach pierwszy drugą przeraził mię trwogą;
Myślałem sobie...
↓ Expand fragment ↓
Jak z jednej myśli myśl druga wynika,
Strach pierwszy drugą przeraził mię trwogą;
Myślałem sobie, ci diabli, zwiedzeni
Z przyczyny naszej i okaleczeni
Wzajem ranami i smolnym gorącem,
Gdy ze złą chęcią ich gniew się ożeni,
Polecą w trop nasz jak chart za zającem.
Strach włos mój jeżył i ziębił mię mrowiem,
Patrzając za się rzekłem: «Ledwo dyszę,
I mnie, i siebie skryj, mistrzu, w zacisze,
Za ścianę skały, lękam się zawziętych
Szatanów na nas i ich szpon przeklętych:
Już, już za nami szum ich skrzydeł słyszę».
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Lecz Bryjareusz dobrze dalej stoi,
Jak ten podobnie skuty, prócz że dwoi
Przestrach wrażeniem okropności...
↓ Expand fragment ↓
Lecz Bryjareusz dobrze dalej stoi,
Jak ten podobnie skuty, prócz że dwoi
Przestrach wrażeniem okropności swojej».
Nigdy tak wieżą gwałtownie nie chwiała
Trzęsieniem ziemi poruszona skała,
Jak Efialtes wstrząsł się na te słowa;
Wtenczas mnie trwoga przeszyła grobowa,
Strach by mnie dobił i padłbym bez duchu,
Gdybym nie widział olbrzyma w łańcuchu.
Anteusz, gdyśmy podeszli doń bliżej,
Nad zrębem studni stał pięć łokci wyżej.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Jakiem ja wtedy osłabnął i skolał,
Mój czytelniku, zamilczeć bym wolał,
Pod piórem moje zastygłoby...
↓ Expand fragment ↓
Jakiem ja wtedy osłabnął i skolał,
Mój czytelniku, zamilczeć bym wolał,
Pod piórem moje zastygłoby słowo.
Jeśli najmniejszy masz kwiat wyobraźni,
Wyobraź sobie, jak dręczy i drażni
Stan, w jakim całą duszą się zawarłem,
Zda się, pół żyłem, na poły umarłem.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
I wkrótce wyszedł skały rozpadliną,
Stanął, odetchnął piersią i co żywo
Roztropną stopę podstawił, i...
↓ Expand fragment ↓
I wkrótce wyszedł skały rozpadliną,
Stanął, odetchnął piersią i co żywo
Roztropną stopę podstawił, i na nią
Rad mnie wysadził nad samą otchłanią.
Podniosłem oczy i widziałem dziwo!
Wspak przewróconą postać Lucyfera,
Rzekłbyś, nogami w powietrze się wpiera.
Czy byłem w strachu, niechaj ludzie prości
Zgadną, co nigdy z takiej wysokości
Schodzić nie mogli!
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
«Ojcze, widzę z trwogą,
Jak czas rumaka już bodzie ostrogą,
Pod jeźdźcem rumak wyciąga się...
↓ Expand fragment ↓
«Ojcze, widzę z trwogą,
Jak czas rumaka już bodzie ostrogą,
Pod jeźdźcem rumak wyciąga się dzielny,
Ku mnie jak wicher pędzi wiatronogi,
Aby mi cios swój dać uczuć boleśniej;
Przeto w przezorność uzbroić się muszę,
Ażebym, tracąc własny kąt tak drogi,
Nie stracił cudzych przez gorycz mej pieśni.
Tam niżej, w ciemnej i strasznej otchłani,
Gdzie duch w goryczy żyje nieśmiertelnej,
I na wierzchołku góry bliższej słońca,
Skąd mnie porwały oczy mojej Pani,
Z gwiazdy na gwiazdę wędrując bez końca,
Tylem się rzeczy nasłuchał, dowiedział,
Dla wielu, gdybym wiernie je powiedział,
Treść ich byłaby może zbyt gryząca.
Jeślim przyjaciel prawdy bojaźliwy,
Lękam się wiek mój przeciągnąć sędziwy
Wśród tych, co żyjąc życiem pasożytnym,
Czas teraźniejszy nazwą starożytnym».
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Zdjął go sen. Spał długo i przebudził się całkiem skostniały. Uczuł, że mu źle jakoś...
↓ Expand fragment ↓
Zdjął go sen. Spał długo i przebudził się całkiem skostniały. Uczuł, że mu źle jakoś. A wtedy ogarnął go jakiś głuchy niepokój, że może zachorować i umrzeć w tej drodze, i być porzuconym tu, na tej równinie rozpaczliwie smutnej, gdzie ciało jego byłoby poszarpane przez drapieżne ptaki albo rozwleczone przez psy, jak to się działo w oczach jego z ciałami krów i koni, porzuconymi na przydrożu, od których oczy ze wstrętem odwracał. Otóż z tym uczuciem niedomagania, wpośród ponurego milczenia natury, myśli jego i uczucia stały się posępne, złowróżbne.
↑ Hide fragment ↑
Edmondo de Amicis, Serce

‹‹ previous 1 2 3 4 5 6 7 8 9 … 47 48 49 50 next ››

Motif: Strach

Często łączy się z przemocą lub jej groźbą; odgrywa duże znaczenie przy podejmowaniu przez bohaterów pewnych działań lub powstrzymywaniu się od nich. Strach mogą też budzić potwór czyli upostaciowione wynaturzenie, naruszenie norm. Lękiem reagujemy też na odmianę potwora, jaką jest sobowtór.

Dzięki Twojej wpłacie uwolnimy kolejną książkę. Przeczytają ją tysiące dzieciaków!

Motif: Strach

ORESTES

ORESTES

PRZODOWNICA CHÓRU

ORESTES

PRZODOWNICA CHÓRU

ORESTES

PRZODOWNICA CHÓRU

ORESTES

Motif: Strach